Konferans Bildirisi
Yıl 2018,
Cilt: 10 Sayı: 4, 125 - 140, 28.12.2018
Öz
Kaynakça
- KaynakçaAlusi, A., Eccles, R., Edmondson, A., & Zuzul, T. (2011). Sustainable cities: oxymoron or the shape of the future?. Harvard Business School Working Paper 11-062.Antalya Büyükşehir Belediyesi. (2012). Antalya’nın Karbon Ayakizi Envanteri ve Sürdürülebilir Enerji Eylem Planı.Antalya Büyükşehir Belediyesi. (2017). Faaliyet Raporu.ARCADIS. (2016). UK Sustainable Cities Index.Australian Conservation Foundation. (2010). Sustainable Cities Index: Ranking Australia's 20 Largest Cities in 2010.Baabou, W., Grunewald, N., Ouellet-Plamondon, C., Gressot, M., & Galli, A. (2017). The Ecological Footprint of Mediterranean cities: Awareness creation and policy implications. Environmental Science & Policy, 69, 94-104.Beatley, T., & Manning, K. (1997). The ecology of place: Planning for environment, economy, and community. Island Press.Brilhante, O., & Klaas, J. (2018). Green City Concept and a Method to Measure Green City Performance over Time Applied to Fifty Cities Globally: Influence of GDP, Population Size and Energy Efficiency. Sustainability, 10(6), 2031.Corporate Knights of Canada. (2011). The 2011 most sustainable cities in Canada. Corporate Knights Magazine 34.C40 Cities. (2018). C40 cities: Why cities?. https://www.c40.org/why_citiesDanış, D. (2014). DEMOGRAFİ: Nüfus meselelerine sosyolojik bir bakış. Galatasaray Üniversitesi Sosyoloji Bölümü, Ders, 13, 3.El Ghorab, H. K., & Shalaby, H. A. (2016). Eco and Green cities as new approaches for planning and developing cities in Egypt. Alexandria Engineering Journal, 55(1), 495-503.Energy Sector Management Assistance Project (ESMAP). (2011). Tool for Rapid Assessment of City Energy (TRACE): Helping Cities Use Energy Efficiently.EU Green Capitals Program. (2021). Application form for the European Green Capital Award.Fox, M. S. (2013). A foundation ontology for global city indicators. University of Toronto, Toronto, Global Cities Institute.Gaziantep Büyükşehir Belediyesi. (2011). Gaziantep İklim Değişikliği Eylem PlanıHäkkinen, T. (2007). Trends and indicators for monitoring the EU thematic strategy on sustainable development of urban environment: final report: summary and recommendations.Harrison, C., Eckman, B., Hamilton, R., Hartswick, P., Kalagnanam, J., Paraszczak, J., & Williams, P. (2010). Foundations for smarter cities. IBM Journal of Research and Development, 54(4), 1-16.Heine, W., Langworthy, A., McLean, N., Pyke, J., Raysmith, H., & Salvaris, M. (2006). Measuring Wellbeing, Engaging Communities: Developing a Community Indicators Framework for Victoria: The final report of the Victoria Indicaotrs Project.IPCC. (1990). https://www.ipcc.ch/organization/organization_history.shtmlIPCC. (2014). IPCC, 5.th Assessment Report, 2014, Annex II.IPCC-WG I. (2016). Publication and Data Reports.IPCC-WG III. (2014). Mitigation of Climate Change Summary for Policymakers, Technical Summary Part of the Working Group III Contribution to the Fifth Assessment Report of the Intergovernmental Panel on Climate Change.Işıldar, G. Y. (2012). 2011 Avrupa Yeşil Başkenti Hamburg: Eko-Kent Kriterleri Ve Performans Göstergeleri Açısından İncelenmesi. Sosyal Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 12(23), 241-262.Rosenzweig, C., Solecki, W. D., Romero-Lankao, P., Mehrotra, S., Dhakal, S., & Ibrahim, S. A. (Eds.). (2018). Climate Change and Cities: Second Assessment Report of the Urban Climate Change Research Network. Cambridge University Press.Lehmann, S. (2011). What is green urbanism? Holistic principles to transform cities for sustainability. In Climate Change-Research and Technology for Adaptation and Mitigation. InTech.
- MONET. (2009). Cercle Indicateurs: Vue d'ensemble des indicateurs centraux - Relevé 2009. Geneva, Switzerland: Switzerland Federal Office of Statistics.Muğla Büyükşehir Belediyesi. (2013). Muğla İklim Değişikliği ve Sürdürülebilir Enerji Eylem Planı.Newman, P. W. (1999). Sustainability and cities: extending the metabolism model. Landscape and urban planning, 44(4), 219-226.REC. (2017). https://rec.org.tr/Register, R. (1987). Ecocity Berkeley: building cities for a healthy future. North Atlantic Books.Roseland, M. (1997). Dimensions of the eco-city. Cities, 14(4), 197-202.Rosenzweig, C., Solecki, W. D., Hammer, S. A., & Mehrotra, S. (Eds.). (2011). Climate change and cities: First assessment report of the urban climate change research network. Cambridge University Press.Shields, K., Langer, H., Watson, J., & Stelzner, K. (2009). European Green City Index: Assessing the environmental impact of Europe’s major cities. Siemens AG. Munich, Germany.Siemens, A. G. (2011). Asian green city index. Assessing the environmental performance of Asia’s major cities. Munich, Germany.Tiepolo, M. (2016). Planning to cope with tropical and subtropical climate change. Walter de Gruyter GmbH & Co KG.TÜİK. (2015). İllerde Yaşam Endeksi. http://www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=24561UNFCCC, C. (1992). Birleşmiş Milletler İklim Değişikliği Çerçeve SözleşmesiUnit, E. I. (2010). Latin American green city index: assessing the environmental performance of Latin America’s major cities. Study sponsored by Siemens. Siemens AG, Germany.Unit, E. I. (2011). US and Canada green city index: assessing the environmental performance of 27 major US and Canadian Cities. Siemens AG, Munich, Germany.UN. (2018). https://www.un.org/development/desa/en/news/population/2018-revision-of-world-urbanization-prospects.htmlVan der Ryn, S., & Cowan, S. (2013). Ecological design. Island press.Worldwide Mastercard ve Boğaziçi Üniversitesi. (2011). Türkiye’nin Şehirleri Sürdürülebilirlik Araştırması, İstanbul.Yüceşahin, M. M., Bayar, R., & Özgür, E. M. (2004). Türkiye’de şehirleşmenin mekansal dağılışı ve değişimi. Coğrafi Bilimler Dergisi, 2(1), 23-39.Zhou, N., He, G., Williams, C., & Fridley, D. (2015). ELITE cities: a low-carbon eco-city evaluation tool for China. Ecological indicators, 48, 448-456.
Yıl 2018,
Cilt: 10 Sayı: 4, 125 - 140, 28.12.2018
Öz
Günümüzde, şehirler, sadece değişen
sosyal ve ekonomik koşullara uyum sağlama çabasıyla kalmayıp, doğal çevrenin
dinamiklerine ve bu dinamiklerin tetiklediği iklim değişikliğine karşı da
duyarlı olmak zorundadırlar. Yöreye özgü baskın ekonomik faaliyetler ve farklı yerel
sosyo-ekonomik yapıların, iklim dostu ve iklim değişikliğine dirençli şehirlerin
oluşabilmesi için gerekli kriterlerde de farklılık yaratacağı düşünülmektedir.
Bu amaçla, bu çalışmada, kentsel alanlardaki tarım, sanayi, turizm gibi baskın
ekonomik faaliyetler ile iklim değişikliğine dirençli, doğa dostu ekolojik şehir
olabilme kriterleri arasındaki etkileşim irdelenmiştir. Çalışmada, eko-kent
değerlendirme aracı olarak şehirlerin performansını izleyebilmek amacıyla
geliştirilen “ELITE Cities” kriterlerinden faydalanılmıştır. Bu kriterler 8 ana
kategori (enerji/iklim, su, hava, atık, ulaşım, ekonomik sağlık, arazi
kullanımı, sosyal sağlık) altındaki 33 göstergeden oluşmaktadır. Çalışmada,
benzer coğrafyada yer alan, nüfusları birbirine yakın olan fakat farklı
ekonomik sektörlerin öne çıktığı 10 şehir (Adana, Antalya, Aydın, Denizli, Gaziantep,
Hatay, Manisa, Mersin, Muğla, Şanlıurfa) pilot olarak belirlenmiştir. Söz
konusu şehirlerin performans gösterge değerleri, baskın ekonomik faaliyet
alanları temelinde, analiz edilerek değerlendirilmiştir. Değerlendirme
neticesinde, toplam puana göre elde edilen eko-kent performansı genel sıralamasında;
turizm ve tarımda Türkiye’nin lider şehri olan Antalya birinci, sanayi şehri Gaziantep
ikinci olmuştur. Çalışma sonuçları göstermiştir ki, eko-kent kriterlerini
sağlamak, baskın ekonomik sektörden daha çok şehrin gelişmişliği ile doğru
orantılı bir durumdur.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- KaynakçaAlusi, A., Eccles, R., Edmondson, A., & Zuzul, T. (2011). Sustainable cities: oxymoron or the shape of the future?. Harvard Business School Working Paper 11-062.Antalya Büyükşehir Belediyesi. (2012). Antalya’nın Karbon Ayakizi Envanteri ve Sürdürülebilir Enerji Eylem Planı.Antalya Büyükşehir Belediyesi. (2017). Faaliyet Raporu.ARCADIS. (2016). UK Sustainable Cities Index.Australian Conservation Foundation. (2010). Sustainable Cities Index: Ranking Australia's 20 Largest Cities in 2010.Baabou, W., Grunewald, N., Ouellet-Plamondon, C., Gressot, M., & Galli, A. (2017). The Ecological Footprint of Mediterranean cities: Awareness creation and policy implications. Environmental Science & Policy, 69, 94-104.Beatley, T., & Manning, K. (1997). The ecology of place: Planning for environment, economy, and community. Island Press.Brilhante, O., & Klaas, J. (2018). Green City Concept and a Method to Measure Green City Performance over Time Applied to Fifty Cities Globally: Influence of GDP, Population Size and Energy Efficiency. Sustainability, 10(6), 2031.Corporate Knights of Canada. (2011). The 2011 most sustainable cities in Canada. Corporate Knights Magazine 34.C40 Cities. (2018). C40 cities: Why cities?. https://www.c40.org/why_citiesDanış, D. (2014). DEMOGRAFİ: Nüfus meselelerine sosyolojik bir bakış. Galatasaray Üniversitesi Sosyoloji Bölümü, Ders, 13, 3.El Ghorab, H. K., & Shalaby, H. A. (2016). Eco and Green cities as new approaches for planning and developing cities in Egypt. Alexandria Engineering Journal, 55(1), 495-503.Energy Sector Management Assistance Project (ESMAP). (2011). Tool for Rapid Assessment of City Energy (TRACE): Helping Cities Use Energy Efficiently.EU Green Capitals Program. (2021). Application form for the European Green Capital Award.Fox, M. S. (2013). A foundation ontology for global city indicators. University of Toronto, Toronto, Global Cities Institute.Gaziantep Büyükşehir Belediyesi. (2011). Gaziantep İklim Değişikliği Eylem PlanıHäkkinen, T. (2007). Trends and indicators for monitoring the EU thematic strategy on sustainable development of urban environment: final report: summary and recommendations.Harrison, C., Eckman, B., Hamilton, R., Hartswick, P., Kalagnanam, J., Paraszczak, J., & Williams, P. (2010). Foundations for smarter cities. IBM Journal of Research and Development, 54(4), 1-16.Heine, W., Langworthy, A., McLean, N., Pyke, J., Raysmith, H., & Salvaris, M. (2006). Measuring Wellbeing, Engaging Communities: Developing a Community Indicators Framework for Victoria: The final report of the Victoria Indicaotrs Project.IPCC. (1990). https://www.ipcc.ch/organization/organization_history.shtmlIPCC. (2014). IPCC, 5.th Assessment Report, 2014, Annex II.IPCC-WG I. (2016). Publication and Data Reports.IPCC-WG III. (2014). Mitigation of Climate Change Summary for Policymakers, Technical Summary Part of the Working Group III Contribution to the Fifth Assessment Report of the Intergovernmental Panel on Climate Change.Işıldar, G. Y. (2012). 2011 Avrupa Yeşil Başkenti Hamburg: Eko-Kent Kriterleri Ve Performans Göstergeleri Açısından İncelenmesi. Sosyal Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 12(23), 241-262.Rosenzweig, C., Solecki, W. D., Romero-Lankao, P., Mehrotra, S., Dhakal, S., & Ibrahim, S. A. (Eds.). (2018). Climate Change and Cities: Second Assessment Report of the Urban Climate Change Research Network. Cambridge University Press.Lehmann, S. (2011). What is green urbanism? Holistic principles to transform cities for sustainability. In Climate Change-Research and Technology for Adaptation and Mitigation. InTech.
- MONET. (2009). Cercle Indicateurs: Vue d'ensemble des indicateurs centraux - Relevé 2009. Geneva, Switzerland: Switzerland Federal Office of Statistics.Muğla Büyükşehir Belediyesi. (2013). Muğla İklim Değişikliği ve Sürdürülebilir Enerji Eylem Planı.Newman, P. W. (1999). Sustainability and cities: extending the metabolism model. Landscape and urban planning, 44(4), 219-226.REC. (2017). https://rec.org.tr/Register, R. (1987). Ecocity Berkeley: building cities for a healthy future. North Atlantic Books.Roseland, M. (1997). Dimensions of the eco-city. Cities, 14(4), 197-202.Rosenzweig, C., Solecki, W. D., Hammer, S. A., & Mehrotra, S. (Eds.). (2011). Climate change and cities: First assessment report of the urban climate change research network. Cambridge University Press.Shields, K., Langer, H., Watson, J., & Stelzner, K. (2009). European Green City Index: Assessing the environmental impact of Europe’s major cities. Siemens AG. Munich, Germany.Siemens, A. G. (2011). Asian green city index. Assessing the environmental performance of Asia’s major cities. Munich, Germany.Tiepolo, M. (2016). Planning to cope with tropical and subtropical climate change. Walter de Gruyter GmbH & Co KG.TÜİK. (2015). İllerde Yaşam Endeksi. http://www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=24561UNFCCC, C. (1992). Birleşmiş Milletler İklim Değişikliği Çerçeve SözleşmesiUnit, E. I. (2010). Latin American green city index: assessing the environmental performance of Latin America’s major cities. Study sponsored by Siemens. Siemens AG, Germany.Unit, E. I. (2011). US and Canada green city index: assessing the environmental performance of 27 major US and Canadian Cities. Siemens AG, Munich, Germany.UN. (2018). https://www.un.org/development/desa/en/news/population/2018-revision-of-world-urbanization-prospects.htmlVan der Ryn, S., & Cowan, S. (2013). Ecological design. Island press.Worldwide Mastercard ve Boğaziçi Üniversitesi. (2011). Türkiye’nin Şehirleri Sürdürülebilirlik Araştırması, İstanbul.Yüceşahin, M. M., Bayar, R., & Özgür, E. M. (2004). Türkiye’de şehirleşmenin mekansal dağılışı ve değişimi. Coğrafi Bilimler Dergisi, 2(1), 23-39.Zhou, N., He, G., Williams, C., & Fridley, D. (2015). ELITE cities: a low-carbon eco-city evaluation tool for China. Ecological indicators, 48, 448-456.
Toplam 2 adet kaynakça vardır.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Siyaset Bilimi |
| Bölüm | Derleme Makale |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 28 Aralık 2018 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018Cilt: 10 Sayı: 4 |
