BibTex RIS Kaynak Göster

Seçmen Nezdinde Ak Partinin Marka Değeri

Yıl 2016, Cilt: 8 Sayı: 1, 147 - 156, 14.07.2016

Murat Toksarı Adem Dağcı

Öz

Demokratik ülkelerde bütün siyasi partiler tek başına iktidara gelmek için çaba gösterirler. İktidara gelmenin en önemli kıstası ise, seçmenin desteğini almaktır. Bu sebeple, günümüzde siyasi partiler seçmen nezdinde değer oluşturma ve politika üretme konusunda çok yoğun çaba içerisine girmişler ancak seçmenlerin istek ve ihtiyaçlarını anlama konusunda yeterince başarılı olamamışlardır. Bu doğrultuda, herhangi bir ülkede uyumlu bir iktidarın varlığından ve seçmenin memnuniyetinden söz edebilmek için liderlerin negatif/pozitif söylemlerini göz önüne almak gerekmektedir. Adalet ve Kalkınma Partisi (Ak Parti) Recep Tayyip ERDOĞAN tarafından kurulduğundan itibaren tüm seçimleri kazanmıştır. Bu çalışma, Ak Partinin güçlü marka olgusunu ve seçmen nezdinde marka değerini anlama amacıyla yapılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Marka Marka Değeri Seçmen Ak Parti.

Kaynakça

  • AAKER A. David (1991), Managing Brand Equity, New York: The Press, USA.
  • AAKER A. David (1992), The Value of Brand Equity, Journal of Business Strategy, Vol. 13, No.4, s. 27-32.
  • AAKER A. David (1996a), Measuring Brand Equity Across Products and Markets, California Management Review, Vol.38, No.3, s. 102-120.
  • AAKER A. David (2009), Marka Değeri Yönetimi, MediaCat Kitapları, Kapital Medya A.Ş., İstanbul.
  • AKINCI Mehmet, Eyüp Akın (2013), Siyasetin Gösterilmesi, Lider Olgusu ve Seçmen Tercihi, Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, Cilt. 9, Yıl. 9, Sayı. 2, s. 329-352.
  • AKTEPE Cemalettin, Mehmet Baş (2008), Marka Bilgisi Sürecinde Marka Farkındalığı ve Algılanan Kalite (Beklenti) İlişkisi ve GSM Sektörüne Yönelik Bir Analiz, Gazi Üniversitesi İİBF Dergisi, Cilt. 10, Sayı. 1, s. 81-96.
  • AYDOĞAN Beyza (2007), Politik Pazarlama ve Politik Pazarlama Uygulamalarına Yönelik Eğilimler: Üniversite Öğrencileri Üzerine Bir Uygulama, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi, Adana.
  • BONGRAND Michel (1992), Politikada Pazarlama, (Çev. Fatoş Ersoy), İletişim Yayınları İstanbul.
  • BULUT Sedef (2009), 27 Mayıs 1960’tan Günümüze Paylaşılmayan Demokrat Parti Mirası, SDÜ Fen Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, Sayı. 19, s. 73-90.
  • CHERNTONY Leslie. De (1998), Defining Brand: Beyond the Literature with Experts Interpretations, Journal of Marketing Management, Vol. 14, No. 5, s. 417-443.
  • CLEMENTE M.N. (1992), The Marketing Glossary, Amacon, New York, NY.
  • ÇATI Kahraman, Seyfettin Aslan (2003), Politik Pazarlama Açısından Seçmen Kararlarında Etkili Olan Faktörler ve Sivas Örneği, Atatürk Üniversitesi İİBF Dergisi, Cilt. 17, Sayı. 3-4, s. 255-270.
  • DAVER Bülent (1993), Siyaset Bilimine Giriş, 5. Baskı, Siyasal Kitabevi, Ankara.
  • DEMİR Ömer, Mustafa Acar, (1997), Sosyal Bilimler Sözlüğü, 3. Baskı, VadiYayınları, Ankara.
  • DICK Alan, S. Kanul Basu (1994), Customer Loyalty: Toward Integrated Conceptual Framework, Journal of Academy of Marketing, Vol. 22, s. 99-113.
  • DOĞAN Adem, Göksel Göker (2010), Yerel Seçimlerde Seçmen Tercihi (29 Mart Yerel Seçimleri Elazığ Seçmeni Örneği), Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, Cilt. 5, Sayı. 2, s. 159-187.
  • ERDİL T. Sabri, Yeşim Uzun (2009), Marka Olmak, Beta Basım Yayın Dağıtım A.Ş., 1. Baskı, İstanbul.
  • EVANSCHITZKY Heiner, Maren Wunderlich (2006), An Examnination of Moderator Effects in the Four-Stage Loyalty Model, Journal of Service Research, Vol. 8, No. 4, s.330-345.
  • FARQUHAR P.H (1989), Managing Brand Equity, Journal of Marketing Research, Vol.2, s. 24-33.
  • FRANZEN Giep (1999), Brand Equity: Concept and Research, Henley on Thames, Admap Publications.
  • GÖKÇE Orhan, Birol Akgün, Süleyman Karaçor (2002), 3 Kasım Seçimlerinin Anatomisi: Türk Siyasetinde Süreklilik ve Değişim, Selçuk Üniversitesi İİBF Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, s. 1-44.
  • GÜRBÜZ Esen, M. Emin İnal (2004), Siyasal Pazarlama, Nobel Yayınevi, Ankara.
  • KAPANİ Münci (1999), Politika Bilimine Giriş(11. Baskı), Bilgi Yayınevi, Ankara.
  • KARAHAN Uslu Zeynep, Siyasal İletişim Yöntemlerinin Seçmen Davranışına Etkileri, Siyasal İletişim Enstitüsü, s. 1-35 (www.siyasaliletisim.org).
  • KARAMAKURA A. Wagner, Gary J. Russell (1989), A Probabilistic Choice Model for Market Segmentation and Elasticity Structure, Journal of Marketing Research, Vol. 26, No. 4, s. 379–390.
  • KELLER Kevin, L (1993), Conceptualizing, Measuring and Managing Customer – Based Brand Equity, Journal of Marketing, Vol. 57, s. 1-22.
  • KOTLER Philip, Armstrong, M. Gary, Saunders, J, Wong V. (1996), Principles of Marketing, The European Edition, Europe: Prentice Hall.
  • KOTLER Philip (1997), Marketing Management, Analysis, Planning, Implementation and Control, Ninth Edition, Prentice-Hall International Inc, Newjersay, USA.
  • KOTLER Philip (2000), Marketing Management, Nineth Edition, Prentice Hall, International Inc., Boston, USA.
  • KRISNAN C. Balaji, Michael D. Hartline (2001), Brand Equity: Is it More Important in Services?, Journal of Services Marketing, Vol.15, No. 5, s. 328-342.
  • LOCK A., Harris, P. (1996), Political Marketing – Vive la Différence , European Journal of Marketing, Vol. 30, No. 10/11, s. 14-23. LOW S. George, Charles W. Lamb Jr (2000), The Measurement and Dimensionality of Brand Associations, Journal of Product & Brand Management, Vol. 9, No. 6, s. 350- 368.
  • MAAREK P.J. (1995), Political Communication and Communication, John Libbey, London.
  • NETEMEYER G. Richard, Balaji Krishan, Chris Pulling, Guangping Wang, Mehmet Yağcı, Dwane Dean, Joe Ricks, Ferdinand Wirth (2004), Developing and Validating Measures of Facets of Customer –Based Brand Equity, Journal of Business Research, Vol. 57, s. 209-224.
  • ODABAŞI Yavuz, Gülfidan Barış (2002), Tüketici Davranışı, Kapital Medya Hizmetleri A.Ş., 1. Baskı, İstanbul.
  • OLIVER R.N. (1997), Satisfaction a Behavioral Perspective on the Consumer, Mc Graw Hill, Newyork, USA.
  • ÖZGENER Şevki (2000), Değer Yönetimi: İmalat Sanayindeki Türk Yöneticilerinin Yükselen Değerlerine İlişkin Bir Araştırma, Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt. 1, Sayı. 1, s. 173-180.
  • ÖZKAN Necati (2002), Seçim Kazandıran Kampanyalar Türkiye’den Yayınları,İstanbul. Örneklerle,
  • Mediacat ÖZTEKİN Ali(2003), Siyaset Bilimine Giriş(4. Baskı), Siyasal Kitabevi, Ankara.
  • SHAMA Avraham(1976), The Marketing Of Political Candidates, Journal Of The Academy Of Marketing Science,Vol.4, No.4, s. 764-777.
  • SELVİ Murat Selim (2007), Müşteri Sadakati, Detay Yayıncılık, Ankara.
  • ŞAHİN Özgegül (2007), Marka Sadakatini Etkileyen Faktörlerin Belirlenmesi ve Tüketiciler Üzerinde Bir Uygulama, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
  • TEK Ömer Baybars (1999), Pazarlama İlkeleri Türkiye Uygulamaları(8. Baskı), Beta Yayınevi, İstanbul.
  • UZTUĞ Ferruh (2002), Markan Kadar Konuş: Marka İletişim Stratejileri, Kapital Medya, İstanbul.
  • YILDIZ Nuran (2012) “Yeni Zamanlar ve Yeni Liderlik Anlayışı”, Ankara Avrupa Çalışmaları Dergisi, Cilt. 11, Sayı 1, s. 119-134. WRING D. (1997), Reconciling Marketing with Political Science: Theories of Political Marketing, Journal of Marketing Management, Vol.l3, s. 651-663. ROSS Simons (2006), A Conceptual Framerwork for Understanding Spectator – Based Brand Equity, Journal of Sport Management, Vol. 20, No. 1, s. 22-38.
  • (www.tr.wikipedia.org) (Erişim Tarihi: 24.03.2014).
  • www.turkpatent.gov.tr (Erişim Tarihi: 13.03.2014).
  • (www.siyasetdefteri.com) (Erişim Tarihi: 16.05.2014).
  • (www.sisyasiiletisim.org) (Erişim Tarihi: 24.06.2014).

The Brand Equity Of Ak Party In The Eye Of Voters

Yıl 2016, Cilt: 8 Sayı: 1, 147 - 156, 14.07.2016

Murat Toksarı Adem Dağcı

Öz

All poltical parties try to come to power alone in democratical countries. The most important criterion of coming into power is to take voters’ support. Therefore, currently (in todays world) political parties. Have tried to form brand equity in the eyes of voters and develop a policy according to this but they haven’t been successful enough to understand. Voters’ needs and demands. So, the presence of an agreeable power and voters’ satisfaction can be expressed by voters’ prefence of government party despite positive/negative expressions and wearing out situations. Ak Party has won all elections since it was founded by Recep Tayyip ERDOĞAN. This study has been done with the aim of understanding Ak Party’s phenomenon of being a strong brand and learning its brand equity in the eye of voters.

Anahtar Kelimeler

Brand Brand Equity Voter Ak Party.

Kaynakça

  • AAKER A. David (1991), Managing Brand Equity, New York: The Press, USA.
  • AAKER A. David (1992), The Value of Brand Equity, Journal of Business Strategy, Vol. 13, No.4, s. 27-32.
  • AAKER A. David (1996a), Measuring Brand Equity Across Products and Markets, California Management Review, Vol.38, No.3, s. 102-120.
  • AAKER A. David (2009), Marka Değeri Yönetimi, MediaCat Kitapları, Kapital Medya A.Ş., İstanbul.
  • AKINCI Mehmet, Eyüp Akın (2013), Siyasetin Gösterilmesi, Lider Olgusu ve Seçmen Tercihi, Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, Cilt. 9, Yıl. 9, Sayı. 2, s. 329-352.
  • AKTEPE Cemalettin, Mehmet Baş (2008), Marka Bilgisi Sürecinde Marka Farkındalığı ve Algılanan Kalite (Beklenti) İlişkisi ve GSM Sektörüne Yönelik Bir Analiz, Gazi Üniversitesi İİBF Dergisi, Cilt. 10, Sayı. 1, s. 81-96.
  • AYDOĞAN Beyza (2007), Politik Pazarlama ve Politik Pazarlama Uygulamalarına Yönelik Eğilimler: Üniversite Öğrencileri Üzerine Bir Uygulama, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi, Adana.
  • BONGRAND Michel (1992), Politikada Pazarlama, (Çev. Fatoş Ersoy), İletişim Yayınları İstanbul.
  • BULUT Sedef (2009), 27 Mayıs 1960’tan Günümüze Paylaşılmayan Demokrat Parti Mirası, SDÜ Fen Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, Sayı. 19, s. 73-90.
  • CHERNTONY Leslie. De (1998), Defining Brand: Beyond the Literature with Experts Interpretations, Journal of Marketing Management, Vol. 14, No. 5, s. 417-443.
  • CLEMENTE M.N. (1992), The Marketing Glossary, Amacon, New York, NY.
  • ÇATI Kahraman, Seyfettin Aslan (2003), Politik Pazarlama Açısından Seçmen Kararlarında Etkili Olan Faktörler ve Sivas Örneği, Atatürk Üniversitesi İİBF Dergisi, Cilt. 17, Sayı. 3-4, s. 255-270.
  • DAVER Bülent (1993), Siyaset Bilimine Giriş, 5. Baskı, Siyasal Kitabevi, Ankara.
  • DEMİR Ömer, Mustafa Acar, (1997), Sosyal Bilimler Sözlüğü, 3. Baskı, VadiYayınları, Ankara.
  • DICK Alan, S. Kanul Basu (1994), Customer Loyalty: Toward Integrated Conceptual Framework, Journal of Academy of Marketing, Vol. 22, s. 99-113.
  • DOĞAN Adem, Göksel Göker (2010), Yerel Seçimlerde Seçmen Tercihi (29 Mart Yerel Seçimleri Elazığ Seçmeni Örneği), Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, Cilt. 5, Sayı. 2, s. 159-187.
  • ERDİL T. Sabri, Yeşim Uzun (2009), Marka Olmak, Beta Basım Yayın Dağıtım A.Ş., 1. Baskı, İstanbul.
  • EVANSCHITZKY Heiner, Maren Wunderlich (2006), An Examnination of Moderator Effects in the Four-Stage Loyalty Model, Journal of Service Research, Vol. 8, No. 4, s.330-345.
  • FARQUHAR P.H (1989), Managing Brand Equity, Journal of Marketing Research, Vol.2, s. 24-33.
  • FRANZEN Giep (1999), Brand Equity: Concept and Research, Henley on Thames, Admap Publications.
  • GÖKÇE Orhan, Birol Akgün, Süleyman Karaçor (2002), 3 Kasım Seçimlerinin Anatomisi: Türk Siyasetinde Süreklilik ve Değişim, Selçuk Üniversitesi İİBF Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, s. 1-44.
  • GÜRBÜZ Esen, M. Emin İnal (2004), Siyasal Pazarlama, Nobel Yayınevi, Ankara.
  • KAPANİ Münci (1999), Politika Bilimine Giriş(11. Baskı), Bilgi Yayınevi, Ankara.
  • KARAHAN Uslu Zeynep, Siyasal İletişim Yöntemlerinin Seçmen Davranışına Etkileri, Siyasal İletişim Enstitüsü, s. 1-35 (www.siyasaliletisim.org).
  • KARAMAKURA A. Wagner, Gary J. Russell (1989), A Probabilistic Choice Model for Market Segmentation and Elasticity Structure, Journal of Marketing Research, Vol. 26, No. 4, s. 379–390.
  • KELLER Kevin, L (1993), Conceptualizing, Measuring and Managing Customer – Based Brand Equity, Journal of Marketing, Vol. 57, s. 1-22.
  • KOTLER Philip, Armstrong, M. Gary, Saunders, J, Wong V. (1996), Principles of Marketing, The European Edition, Europe: Prentice Hall.
  • KOTLER Philip (1997), Marketing Management, Analysis, Planning, Implementation and Control, Ninth Edition, Prentice-Hall International Inc, Newjersay, USA.
  • KOTLER Philip (2000), Marketing Management, Nineth Edition, Prentice Hall, International Inc., Boston, USA.
  • KRISNAN C. Balaji, Michael D. Hartline (2001), Brand Equity: Is it More Important in Services?, Journal of Services Marketing, Vol.15, No. 5, s. 328-342.
  • LOCK A., Harris, P. (1996), Political Marketing – Vive la Différence , European Journal of Marketing, Vol. 30, No. 10/11, s. 14-23. LOW S. George, Charles W. Lamb Jr (2000), The Measurement and Dimensionality of Brand Associations, Journal of Product & Brand Management, Vol. 9, No. 6, s. 350- 368.
  • MAAREK P.J. (1995), Political Communication and Communication, John Libbey, London.
  • NETEMEYER G. Richard, Balaji Krishan, Chris Pulling, Guangping Wang, Mehmet Yağcı, Dwane Dean, Joe Ricks, Ferdinand Wirth (2004), Developing and Validating Measures of Facets of Customer –Based Brand Equity, Journal of Business Research, Vol. 57, s. 209-224.
  • ODABAŞI Yavuz, Gülfidan Barış (2002), Tüketici Davranışı, Kapital Medya Hizmetleri A.Ş., 1. Baskı, İstanbul.
  • OLIVER R.N. (1997), Satisfaction a Behavioral Perspective on the Consumer, Mc Graw Hill, Newyork, USA.
  • ÖZGENER Şevki (2000), Değer Yönetimi: İmalat Sanayindeki Türk Yöneticilerinin Yükselen Değerlerine İlişkin Bir Araştırma, Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt. 1, Sayı. 1, s. 173-180.
  • ÖZKAN Necati (2002), Seçim Kazandıran Kampanyalar Türkiye’den Yayınları,İstanbul. Örneklerle,
  • Mediacat ÖZTEKİN Ali(2003), Siyaset Bilimine Giriş(4. Baskı), Siyasal Kitabevi, Ankara.
  • SHAMA Avraham(1976), The Marketing Of Political Candidates, Journal Of The Academy Of Marketing Science,Vol.4, No.4, s. 764-777.
  • SELVİ Murat Selim (2007), Müşteri Sadakati, Detay Yayıncılık, Ankara.
  • ŞAHİN Özgegül (2007), Marka Sadakatini Etkileyen Faktörlerin Belirlenmesi ve Tüketiciler Üzerinde Bir Uygulama, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
  • TEK Ömer Baybars (1999), Pazarlama İlkeleri Türkiye Uygulamaları(8. Baskı), Beta Yayınevi, İstanbul.
  • UZTUĞ Ferruh (2002), Markan Kadar Konuş: Marka İletişim Stratejileri, Kapital Medya, İstanbul.
  • YILDIZ Nuran (2012) “Yeni Zamanlar ve Yeni Liderlik Anlayışı”, Ankara Avrupa Çalışmaları Dergisi, Cilt. 11, Sayı 1, s. 119-134. WRING D. (1997), Reconciling Marketing with Political Science: Theories of Political Marketing, Journal of Marketing Management, Vol.l3, s. 651-663. ROSS Simons (2006), A Conceptual Framerwork for Understanding Spectator – Based Brand Equity, Journal of Sport Management, Vol. 20, No. 1, s. 22-38.
  • (www.tr.wikipedia.org) (Erişim Tarihi: 24.03.2014).
  • www.turkpatent.gov.tr (Erişim Tarihi: 13.03.2014).
  • (www.siyasetdefteri.com) (Erişim Tarihi: 16.05.2014).
  • (www.sisyasiiletisim.org) (Erişim Tarihi: 24.06.2014).
Toplam 48 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Diğer ID JA43TP36BB
Bölüm Derleme Makale
Yazarlar

Murat Toksarı

Adem Dağcı

Yayımlanma Tarihi 14 Temmuz 2016
Yayımlandığı Sayı Yıl 2016Cilt: 8 Sayı: 1

Kaynak Göster

APA Toksarı, M., & Dağcı, A. (2016). Seçmen Nezdinde Ak Partinin Marka Değeri. Aksaray Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 8(1), 147-156.
 Kapak Resmi İndir