Research Article
BibTex RIS Cite

Human Nature in Turkish Thought

Year 2025, Volume: 17 Issue: 2, 59 - 70

Yasin Ardıç , Mehmet Akıncı

https://doi.org/10.52791/aksarayiibd.1639069

Abstract

This study examines the understanding of human nature in the formation period of Turkish thought, which is thought to have influenced the Turkish understanding of the state. Traditions of thought in the ancient period 17-18 since the 19th century, political ideologies have affected political systems and understanding of the state. One of the reasons why different conceptions of state are on the stage of history is the differences in the traditions of thought they are nourished by. Thought traditions are similar or different from each other with some of their characteristics. One of the important dimensions that differentiates the understanding of the state or the traditions of thought that nourish it from each other is their understanding of human nature. The study deals with the idea that it is not possible for the Turkish state understanding to come to an agreement with western state theories or ideologies built on the theme of evil human nature, because Turkish thought has a dualist understanding of human beings and a different social organization that this understanding brings with it. In this context, as opposed to the duty of the state to balance evil people, which is the result of the generally accepted understanding of evil human nature in Western thought, the result of the dualist understanding of man adopted by Turkish thought is the duty of the state to lead people who are likely to be good to good. The study examines the dualistic human nature that has become a tradition in Turkish thought.

Keywords

Turkish thought Turkish state tradition Human nature Farabi İmam Maturidi

References

  • Ağaoğulları, M. A. (Ed.). (2015). Sokrates'ten Jakobenlere Batı’da siyasal düşünceler. İletişim Yayınları.
  • Ağaoğulları, M. A. & Köker, L. (1991). Tanrı Devletinden Kral Devlete. Ankara: İmge Kitabevi Yayınları.
  • Ağirman, F. (2018). Hobbes ve Rousseau’nun devlet kuramlarında doğa durumu. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (32), 115-120.
  • Akcan, A. (2020). Eski türklerde devlet yönetiminde hâkimiyetin ilahi temelleri. Mecmua, (10) , 303-321. DOI: 10.32579/mecmua.793202.
  • Akgün, M. (1997). Kutadgu Bilig’de insan ve kamil insan. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(3).
  • Akıncı, M. (2020). Türk siyasal düşüncesinin inşasında Kutadgu Bilig’in yeri. İçinde M. Akıncı & G. N. Şafak (Ed.), Türk İslam siyasi düşüncesi: Teşekkül devrinden 18. yüzyıla (ss. 133–156). Ankara: Kadim Yayınları.
  • Aristoteles. (2007). Politika (E. Uysal, Çev.). İstanbul: Dergâh Yayınları.
  • Augustine. (2009). The city of God (M. Dods, Trans.). Massachusetts: Hendrickson Publishers.
  • Aydın, H. (2010). Dini-felsefi temelleri ışığında Farabi’nin ütopyası. KADER Kelam Araştırmaları Dergisi, 8(1), 123-150.
  • Aydınlı, Y. (1987). Farabi’nin siyaset felsefesinde "ilk-başkan (er-reîs el-evvel)" kavramı. Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 2(2), 291–302.
  • Babacan, A. (2018). Türkiye’de siyaset-toplumsal ahlak ilişkisi ve gençlik. İnsan ve Toplum, 8(4), 1-30.
  • Bakırcı, F. (2022). Montesquieu’da erkler ayrımı (mitosu) ve modern yargı erki üzerine. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 77(2), 359-383.
  • Bıçak, A. (2004). Tarih Düşüncesi II: Felsefe ve Tarih. İstanbul: Dergâh Yayınları.
  • Bilmen, Ö. N. (1992). Büyük İslam İlmihali. İstanbul: Çelik Yayınevi.
  • Boyacı, N. P. (2014). Platon’un ideal toplum modelinde köleler/kölelik. Kilikya Felsefe Dergisi, (1), 41-51.
  • Büyükbaş, H. & Vargün, F. (2016). Kutadgu Bilig’de devlet yönetimi-hükümdar-adalet ilişkisi. Ardahan Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 2(4), 27-33.
  • Cassirer, E. (1980). İnsan üstüne bir deneme (N. Arat, Çev.). Ankara: Remzi Kitabevi.
  • Çetin, H. (2003). İnsan ve siyaset: Siyasal insanın yol hikâyesi. Felsefe Dünyası, (38), 72-92.
  • Demir, N. (2004). Ernst Cassirer’de insanın anlamı [Yayımlanmamış doktora tezi, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü]. https://atauni.edu.tr/yuklemeler/d70b0f2a366d7e99e9876607dc5c9a5e.pdf
  • Demir, O. N. (2020). Maturi’de İnsan Tasavvuru. Ankara: Diyanet Vakfı Yayınları.
  • Durmaz, S. (2010). Yüksek ortaçağ’da papa-imparator çatışması: Kılıç ile asa’nın savaşı. Çankırı Karatekin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(1), 93-120.
  • Erçavuş, D. (2020). Platon’un idealar âlemi, Jung’ın kolektif bilinçdışı ve Mevlânâ’nın gönül âlemi. Doğu Esintileri, (13), 347-372.
  • Farabi. (1987). Fusûlü’l-Medenî: Siyaset felsefesine dair görüşler (H. Özcan, Ed.). İzmir: Dokuz Eylül Yayınları.
  • Farabi. (2012). Es-Siyâsetü’l-Medeniyye veya Mebâdi'ül-Mevcûdât (M. S. Aydın, A. Şener & M. R. Ayas, Çev.). İstanbul: Büyüyenay Yayınları.
  • Farabi. (2015). İdeal devlet: El-Medinetü’l-Fazıla (A. Arslan, Çev.). Ankara: Divan Kitap.
  • Febvre, L. (1995). Rönesans insanı (M. A. Kılıçbay, Çev.). Ankara: İmge Kitabevi.
  • Filiz, Ş. (2002). Kutadgu Bilig etiğinde insan eleştirel bir yaklaşım. Selçuk Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, (14), 251-270.
  • Gökalp, Z. (1991). Türk uygarlığı tarihi (Y. Çotuksöken, Haz.). İstanbul: İnkılap Yayınları.
  • Hacib, Y. H. (2010). Kutadgu Bilig (M. Tuncel, Çev.). T.C. Gençlik ve Spor Bakanlığı, Gençlik Spor Yayınları. https://elkitab.org/wp-content/uploads/2020/11/kutatgu-bilig-23012020.pdf
  • Hanoğlu, İ. (2016). Burhan, bölme ve sınıflama kavramları ve onların tanımla ilişkisi. Eskiyeni, (33), 147-163.
  • Hobbes, T. (1993). Leviathan (S. Lim, Çev.). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
  • Hume, D. (2009). İnsan doğası üzerine bir inceleme (E. Baylan, Çev.). Ankara: Bilgesu Yayınları.
  • Kar, E. (2024). Platon ve Aristoteles’te philia: Dostluk üzerine. Üsküdar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (18), 81-99.
  • Korkut, Ş. (2005). Farabi’nin siyaset felsefesinin temel problemleri ve kökenleri [Yayımlanmamış doktora tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü]. https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/tezDetay.jsp?id=E_jtGXWaN5LioPLMZuH2GA&no=Dg1Chsl-x7kCtJomIFudkA
  • Kutlu, S. (2003). Bilinmeyen yönleriyle Türk bilgini: İmam Maturidi. Dini Araştırmalar Dergisi, 5(15).
  • Kutlu, S. (2018). İmam Maturidi ve Maturidilik. İstanbul: Otto Yayınları.
  • Kutlu, S. (2024, Mayıs 3). Bilinen ve bilinmeyen yönleriyle İmam Maturidi. http://www.sonmezkutlu.net/?Syf=26&Syz=6039&/Bilinen-Ve-Bilinmeyen-Y%C3%B6nleri-%C4%B0le-%C4%B0mam-Maturidi Kutsal Kitap – Yeni Dünya Çevirisi. (2019). (M. ed., Watchtower Bible and Tract Society of New York, Inc., Yay.).
  • Machiavelli, N. (2017). Prens (K. Atakay, Çev.). İstanbul: Can Yayınları.
  • Maturidi, E. M. (2005). Te’vilatu’l Kur’ân (H. İ. Kaçar, Haz.). İstanbul: Daru’l-Mîzan.
  • Maturidi, E. M. (2018). Kitabü’t-Tevhid (B. Topaloğlu, Çev.). Ankara: İSAM Yayınları.
  • Montesquieu. (2014). Kanunların ruhu üzerine (F. Baldaş, Çev.). İstanbul: Hiperlink Yayınları.
  • Odabaş, U. K. (2019). Eudaimonia’nın sokratik görünümü: Erdem bilgidir ve hiç kimse bilerek kötülük yapmaz. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 23(1), 93-102.
  • Ögel, B. (1982). Türklerde devlet anlayışı. İstanbul: Ötüken Neşriyat Yayınları.
  • Ögel, B. (1995). Türk mitolojisi (Cilt II). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları.
  • Özdemir, G. (2014). Weberyan anlamda türklerde otorite ve meşruiyet ilişkisi (15. yüzyıl Osmanlı dönemine kadar). Akademik İncelemeler Dergisi, 9(2), 69-90.
  • Özkan, F. (2019). Sokrates ve Platon felsefesinde insan sorunu. Iğdır Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (18), 1-20.
  • Platon. (2015). Sokrates’in savunması (F. Akderin, Çev.). Ankara: Say Yayınları.
  • Sahlins, M. D. (2012). Batı’nın insan doğası yanılması (Z. Demirsü & E. Ayhan, Çev.). İstanbul: BGST Yayınları. Şenel, A. (2010). Siyasal düşünceler tarihi. Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
  • Tannenbaum, D. G. (2019). Siyasi düşünce tarihi: Filozoflar ve fikirleri (Ö. Orhan, A. K. Çiftçi & S. Durgut, Çev.). Ankara: Serbest Kitaplar.
  • Taşdelen, M. (2016). Maturidi’nin düşüncesinde emri bi’l-ma’rûf ve nehyi ani’l-münker [Yayımlanmamış doktora tezi, Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü] https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/tezDetay.jsp?id=4xswmuVU9yFJVEsMYwQvtA&no=sBWLN10PlZOZ8BrZwnWxA
  • Taylan, N. (2000). Ana hatlarıyla İslam felsefesi: Kaynakları, temsilcileri, tesirleri. İstanbul: Ensar Neşriyat.
  • TDİ Başkanlığı. (2024, Mayıs 3). Kur’an-ı Kerim tefsiri. https://kuran.diyanet.gov.tr/tefsir/İsrâ-suresi/2040/11-ayet-tefsiri
  • TDİ Başkanlığı. (2025, Nisan 17). Kur’an-ı Kerim tefsiri. https://kuran.diyanet.gov.tr/tefsir/Âl-i%20İmrân-suresi/397/104-ayet-tefsiri
  • TDK. (2024, Mayıs 20). Divanü Lügati’t-Türk dizini. https://altaica.ru/LIBRARY/turks/Mahmud_turkish_index.pdf
  • TDV İslam Ansiklopedisi. (2025, Nisan 17). Hasislik. https://islamansiklopedisi.org.tr/hasislik
  • Tekin, T. (2020). Orhon yazıtları. İstanbul: TTK Yayınları.
  • Uludağ, Z. (2023). Orhun abideleri ve Kutadgu Bilig üzerinden Türk tefekkürünün tahlili. Journal of the Academic Studies of Turkish-Islamic Civilization/Turk Islam Medeniyeti Akademik Arastirmalar Dergisi, 18(35).
  • Umut, H. (2009). İnsan doğası temelinde Farabi’nin toplum ya da devlet görüşü. Divan: Journal of Interdisciplinary Studies/Dîvân: Disiplinlerarasi Calismalar Dergisi, (2).
  • Yağanak, E. (2017). Sosyo-politik düzenin koşulu olarak insan doğası. Akdeniz İnsani Bilimler Dergisi, 7(2), 445-451.
  • Yeşilçayır, C. (2014). Thomas Hobbes’un geleneksel siyaset felsefesine karşı çıkışı. Mavi Atlas, (2), 62-72.
  • Yörükân, Y. Z. (2005). Müslümanlıktan evvel Türk dinleri: Şamanizm (T. Yörükân, Ed.). Çanakkale: Yol Yayınları.

Türk Düşüncesinde İnsan Doğası

Year 2025, Volume: 17 Issue: 2, 59 - 70

Yasin Ardıç , Mehmet Akıncı

https://doi.org/10.52791/aksarayiibd.1639069

Abstract

Bu çalışma Türk devlet anlayışını etkilediği düşünülen Türk düşüncesin teşekkül devrinde insan doğası anlayışını incelemektedir. Kadim dönemde düşünce gelenekleri 17-18. yüzyıllardan itibaren siyasi ideolojiler, siyasal sistemleri ve devlet anlayışlarını etkilemiştir. Farklı devlet kavrayışlarının tarih sahnesinde olmasının bir nedeni de beslendikleri düşünce geleneklerinin farklılıklarıdır. Düşünce gelenekleri taşıdıkları bazı özelliklerle birbirlerine benzerler yahut ayrışırlar. Devlet anlayışlarını farklılaştıran yahut besleyen düşünce geleneklerini birbirlerinden farklılaştıran önemli boyutlardan birisi de insan doğasını kavrayışlarıdır. Çalışma, kötücül insan doğası teması üzerinden inşa edilen Batılı devlet kuramları veya ideolojileriyle Türk devlet anlayışının anlaşabilmesinin mümkün olmadığını zira Türk düşüncesinin sahip olduğu düalist insan anlayışı ve bu anlayışın beraberinde getirdiği farklı bir toplumsal örgütlenme olduğu düşüncesini işlemektedir. Bu bağlamda Batı düşüncesinden genel kabul gören kötücül insan doğası anlayışın getirdiği sonuç olan devletin kötücül insanı dengeleme vazifesine karşılık Türk düşüncesinin benimsediği düalist insan anlayışının getirdiği sonuç, devletin iyi olma ihtimali olan insanları iyiye sevk etme vazifesidir. Çalışma, Türk düşüncesinde gelenek haline gelen düalist insan doğasını incelemektedir.

Keywords

Türk düşüncesi Türk devlet geleneği İnsan doğası Farabi İmam Maturidi

References

  • Ağaoğulları, M. A. (Ed.). (2015). Sokrates'ten Jakobenlere Batı’da siyasal düşünceler. İletişim Yayınları.
  • Ağaoğulları, M. A. & Köker, L. (1991). Tanrı Devletinden Kral Devlete. Ankara: İmge Kitabevi Yayınları.
  • Ağirman, F. (2018). Hobbes ve Rousseau’nun devlet kuramlarında doğa durumu. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (32), 115-120.
  • Akcan, A. (2020). Eski türklerde devlet yönetiminde hâkimiyetin ilahi temelleri. Mecmua, (10) , 303-321. DOI: 10.32579/mecmua.793202.
  • Akgün, M. (1997). Kutadgu Bilig’de insan ve kamil insan. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(3).
  • Akıncı, M. (2020). Türk siyasal düşüncesinin inşasında Kutadgu Bilig’in yeri. İçinde M. Akıncı & G. N. Şafak (Ed.), Türk İslam siyasi düşüncesi: Teşekkül devrinden 18. yüzyıla (ss. 133–156). Ankara: Kadim Yayınları.
  • Aristoteles. (2007). Politika (E. Uysal, Çev.). İstanbul: Dergâh Yayınları.
  • Augustine. (2009). The city of God (M. Dods, Trans.). Massachusetts: Hendrickson Publishers.
  • Aydın, H. (2010). Dini-felsefi temelleri ışığında Farabi’nin ütopyası. KADER Kelam Araştırmaları Dergisi, 8(1), 123-150.
  • Aydınlı, Y. (1987). Farabi’nin siyaset felsefesinde "ilk-başkan (er-reîs el-evvel)" kavramı. Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 2(2), 291–302.
  • Babacan, A. (2018). Türkiye’de siyaset-toplumsal ahlak ilişkisi ve gençlik. İnsan ve Toplum, 8(4), 1-30.
  • Bakırcı, F. (2022). Montesquieu’da erkler ayrımı (mitosu) ve modern yargı erki üzerine. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 77(2), 359-383.
  • Bıçak, A. (2004). Tarih Düşüncesi II: Felsefe ve Tarih. İstanbul: Dergâh Yayınları.
  • Bilmen, Ö. N. (1992). Büyük İslam İlmihali. İstanbul: Çelik Yayınevi.
  • Boyacı, N. P. (2014). Platon’un ideal toplum modelinde köleler/kölelik. Kilikya Felsefe Dergisi, (1), 41-51.
  • Büyükbaş, H. & Vargün, F. (2016). Kutadgu Bilig’de devlet yönetimi-hükümdar-adalet ilişkisi. Ardahan Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 2(4), 27-33.
  • Cassirer, E. (1980). İnsan üstüne bir deneme (N. Arat, Çev.). Ankara: Remzi Kitabevi.
  • Çetin, H. (2003). İnsan ve siyaset: Siyasal insanın yol hikâyesi. Felsefe Dünyası, (38), 72-92.
  • Demir, N. (2004). Ernst Cassirer’de insanın anlamı [Yayımlanmamış doktora tezi, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü]. https://atauni.edu.tr/yuklemeler/d70b0f2a366d7e99e9876607dc5c9a5e.pdf
  • Demir, O. N. (2020). Maturi’de İnsan Tasavvuru. Ankara: Diyanet Vakfı Yayınları.
  • Durmaz, S. (2010). Yüksek ortaçağ’da papa-imparator çatışması: Kılıç ile asa’nın savaşı. Çankırı Karatekin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(1), 93-120.
  • Erçavuş, D. (2020). Platon’un idealar âlemi, Jung’ın kolektif bilinçdışı ve Mevlânâ’nın gönül âlemi. Doğu Esintileri, (13), 347-372.
  • Farabi. (1987). Fusûlü’l-Medenî: Siyaset felsefesine dair görüşler (H. Özcan, Ed.). İzmir: Dokuz Eylül Yayınları.
  • Farabi. (2012). Es-Siyâsetü’l-Medeniyye veya Mebâdi'ül-Mevcûdât (M. S. Aydın, A. Şener & M. R. Ayas, Çev.). İstanbul: Büyüyenay Yayınları.
  • Farabi. (2015). İdeal devlet: El-Medinetü’l-Fazıla (A. Arslan, Çev.). Ankara: Divan Kitap.
  • Febvre, L. (1995). Rönesans insanı (M. A. Kılıçbay, Çev.). Ankara: İmge Kitabevi.
  • Filiz, Ş. (2002). Kutadgu Bilig etiğinde insan eleştirel bir yaklaşım. Selçuk Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, (14), 251-270.
  • Gökalp, Z. (1991). Türk uygarlığı tarihi (Y. Çotuksöken, Haz.). İstanbul: İnkılap Yayınları.
  • Hacib, Y. H. (2010). Kutadgu Bilig (M. Tuncel, Çev.). T.C. Gençlik ve Spor Bakanlığı, Gençlik Spor Yayınları. https://elkitab.org/wp-content/uploads/2020/11/kutatgu-bilig-23012020.pdf
  • Hanoğlu, İ. (2016). Burhan, bölme ve sınıflama kavramları ve onların tanımla ilişkisi. Eskiyeni, (33), 147-163.
  • Hobbes, T. (1993). Leviathan (S. Lim, Çev.). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
  • Hume, D. (2009). İnsan doğası üzerine bir inceleme (E. Baylan, Çev.). Ankara: Bilgesu Yayınları.
  • Kar, E. (2024). Platon ve Aristoteles’te philia: Dostluk üzerine. Üsküdar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (18), 81-99.
  • Korkut, Ş. (2005). Farabi’nin siyaset felsefesinin temel problemleri ve kökenleri [Yayımlanmamış doktora tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü]. https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/tezDetay.jsp?id=E_jtGXWaN5LioPLMZuH2GA&no=Dg1Chsl-x7kCtJomIFudkA
  • Kutlu, S. (2003). Bilinmeyen yönleriyle Türk bilgini: İmam Maturidi. Dini Araştırmalar Dergisi, 5(15).
  • Kutlu, S. (2018). İmam Maturidi ve Maturidilik. İstanbul: Otto Yayınları.
  • Kutlu, S. (2024, Mayıs 3). Bilinen ve bilinmeyen yönleriyle İmam Maturidi. http://www.sonmezkutlu.net/?Syf=26&Syz=6039&/Bilinen-Ve-Bilinmeyen-Y%C3%B6nleri-%C4%B0le-%C4%B0mam-Maturidi Kutsal Kitap – Yeni Dünya Çevirisi. (2019). (M. ed., Watchtower Bible and Tract Society of New York, Inc., Yay.).
  • Machiavelli, N. (2017). Prens (K. Atakay, Çev.). İstanbul: Can Yayınları.
  • Maturidi, E. M. (2005). Te’vilatu’l Kur’ân (H. İ. Kaçar, Haz.). İstanbul: Daru’l-Mîzan.
  • Maturidi, E. M. (2018). Kitabü’t-Tevhid (B. Topaloğlu, Çev.). Ankara: İSAM Yayınları.
  • Montesquieu. (2014). Kanunların ruhu üzerine (F. Baldaş, Çev.). İstanbul: Hiperlink Yayınları.
  • Odabaş, U. K. (2019). Eudaimonia’nın sokratik görünümü: Erdem bilgidir ve hiç kimse bilerek kötülük yapmaz. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 23(1), 93-102.
  • Ögel, B. (1982). Türklerde devlet anlayışı. İstanbul: Ötüken Neşriyat Yayınları.
  • Ögel, B. (1995). Türk mitolojisi (Cilt II). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları.
  • Özdemir, G. (2014). Weberyan anlamda türklerde otorite ve meşruiyet ilişkisi (15. yüzyıl Osmanlı dönemine kadar). Akademik İncelemeler Dergisi, 9(2), 69-90.
  • Özkan, F. (2019). Sokrates ve Platon felsefesinde insan sorunu. Iğdır Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (18), 1-20.
  • Platon. (2015). Sokrates’in savunması (F. Akderin, Çev.). Ankara: Say Yayınları.
  • Sahlins, M. D. (2012). Batı’nın insan doğası yanılması (Z. Demirsü & E. Ayhan, Çev.). İstanbul: BGST Yayınları. Şenel, A. (2010). Siyasal düşünceler tarihi. Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
  • Tannenbaum, D. G. (2019). Siyasi düşünce tarihi: Filozoflar ve fikirleri (Ö. Orhan, A. K. Çiftçi & S. Durgut, Çev.). Ankara: Serbest Kitaplar.
  • Taşdelen, M. (2016). Maturidi’nin düşüncesinde emri bi’l-ma’rûf ve nehyi ani’l-münker [Yayımlanmamış doktora tezi, Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü] https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/tezDetay.jsp?id=4xswmuVU9yFJVEsMYwQvtA&no=sBWLN10PlZOZ8BrZwnWxA
  • Taylan, N. (2000). Ana hatlarıyla İslam felsefesi: Kaynakları, temsilcileri, tesirleri. İstanbul: Ensar Neşriyat.
  • TDİ Başkanlığı. (2024, Mayıs 3). Kur’an-ı Kerim tefsiri. https://kuran.diyanet.gov.tr/tefsir/İsrâ-suresi/2040/11-ayet-tefsiri
  • TDİ Başkanlığı. (2025, Nisan 17). Kur’an-ı Kerim tefsiri. https://kuran.diyanet.gov.tr/tefsir/Âl-i%20İmrân-suresi/397/104-ayet-tefsiri
  • TDK. (2024, Mayıs 20). Divanü Lügati’t-Türk dizini. https://altaica.ru/LIBRARY/turks/Mahmud_turkish_index.pdf
  • TDV İslam Ansiklopedisi. (2025, Nisan 17). Hasislik. https://islamansiklopedisi.org.tr/hasislik
  • Tekin, T. (2020). Orhon yazıtları. İstanbul: TTK Yayınları.
  • Uludağ, Z. (2023). Orhun abideleri ve Kutadgu Bilig üzerinden Türk tefekkürünün tahlili. Journal of the Academic Studies of Turkish-Islamic Civilization/Turk Islam Medeniyeti Akademik Arastirmalar Dergisi, 18(35).
  • Umut, H. (2009). İnsan doğası temelinde Farabi’nin toplum ya da devlet görüşü. Divan: Journal of Interdisciplinary Studies/Dîvân: Disiplinlerarasi Calismalar Dergisi, (2).
  • Yağanak, E. (2017). Sosyo-politik düzenin koşulu olarak insan doğası. Akdeniz İnsani Bilimler Dergisi, 7(2), 445-451.
  • Yeşilçayır, C. (2014). Thomas Hobbes’un geleneksel siyaset felsefesine karşı çıkışı. Mavi Atlas, (2), 62-72.
  • Yörükân, Y. Z. (2005). Müslümanlıktan evvel Türk dinleri: Şamanizm (T. Yörükân, Ed.). Çanakkale: Yol Yayınları.
There are 61 citations in total.

Details

Primary Language Turkish
Subjects Public Administration
Journal Section Research Article
Authors

Yasin Ardıç 0009-0009-6100-9811

Mehmet Akıncı 0000-0001-5131-3056

Early Pub Date June 26, 2025
Publication Date
Submission Date February 13, 2025
Acceptance Date May 5, 2025
Published in Issue Year 2025Volume: 17 Issue: 2

Cite

APA Ardıç, Y., & Akıncı, M. (2025). Türk Düşüncesinde İnsan Doğası. Aksaray Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 17(2), 59-70. https://doi.org/10.52791/aksarayiibd.1639069
 Download Cover Image