Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Esnek Çalışma Uygulamalarının Öznel İyi Oluş ve İş Tatminine Etkisini İncelemeye Yönelik Bir Araştırma

Yıl 2023, Cilt: 15 Sayı: 3, 229 - 242, 29.09.2023

Metin Işık , Nursaç Uygun

https://doi.org/10.52791/aksarayiibd.1138460

Öz

Bu araştırmanın amacı, esnek çalışma uygulamalarının çalışanların öznel iyi oluş ve iş tatminleri üzerindeki etkisini incelemektir. Bu kapsamda nicel bir araştırma gerçekleştirilmiştir. Araştırma evreni Bitlis il merkezindeki kamu kurum çalışanlarından oluşmaktadır. Örneklemi ise esnek çalışma uygulamalarına dâhil olan 311 katılımcı oluşturmaktadır. Araştırmaya veri elde etmek amacıyla anket tekniğinden yararlanılmıştır. Araştırma kapsamında elde edilen veriler ilk olarak yapı ve geçerlilik yönünden analiz edilmiştir. Daha sonra araştırma hipotezlerini test etmek amacıyla regresyon analizleri yapılmıştır. Yapılan analizlerde; zamansal esnekliğin, bireye ve kuruma bağlı öznel iyi oluş ile iş tatmini üzerinde anlamlı bir etkiye sahip olduğu görülmüştür. Diğer taraftan, iş yapısından kaynaklı esnekliğin sadece bireye bağlı öznel iyi oluş üzerinde anlamlı bir etkisi olduğu tespit edilmiştir. Araştırma bulgularına göre; özellikle zamansal esneklik uygulamaları çalışanların hem iş tatmini hem de öznel iyi oluşlarını artırmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Esnek Çalışma Öznel İyi Oluş İş Tatmini

Kaynakça

  • Akçay, V. H. (2012). Pozitif psikolojik sermayenin iş tatmini ile ilişkisi, Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 2(1), 123-140.
  • Akpolat, T., ve Çetin, M. (2020). Esnek çalişma algisi ölçeğinin geliştirilmesine ilişkin geçerlik ve güvenilirlik çalişmasi, Journal of Turkish Educational Sciences, 18(1), 136-152.
  • Al, A. D., ve Anıl, İ. (2016). The comparison of the individual performance levels between full-time and part-time employess: The role of job satisfaction, Procedia-Social and Behavioral Sciences, 235, 382-391.
  • Alparslan, A. M. (2016). Emek işçilerinde fazladan rol davranışının öncülü: iş tatmini mi işyerinde mutluluk mu, Atatürk Üniversitesi ve İdari Bilimler Dergisi, 30(1), 203-215.
  • Arslan, G. T. (2018). Çalışmanın Evrimi: Sanayi toplumundan sanayi ötesi topluma geçiş, Fırat Üniversitesi Uluslararası İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 2(1), 145-162.
  • Aşan, Ö., ve Erenler. E. (2008). İş tatmini ve yaşam tatmini ilişkisi, Süleyman Demirel University Journal of Faculty of Economics and Administrative Sciences, 13(2), 203-216.
  • Atkinson, C., ve Hall, L. (2011). Flexible working and happiness in the NHS, Employee Relations, Employee Relations, 33(2), 88-105.
  • Aydın, C., ve Kaya, M. (2021). Maneviyat ve öznel iyi oluş değişkenlerinin hayatın anlamını yordaması, Amasya İlahiyat Dergisi, (17), 41-77.
  • Aydıntan, B., ve Kördeve, M. K. (2016). Çalışanların esnek çalışma modeli çerçevesinde örgütsel bağlılık düzeylerinin değerlendirilmesi, Gazi İktisat ve İşletme Dergisi, 2(3), 27-48.
  • Aziri, B. (2011). Job satisfaction: A Literature Review, Management Research and Pratice, 3(4), 77-86.
  • Bağcı, B. (2018). Birey- örgüt uyumunun iş tatmini üzerine etkisi: Sağlık Kurumlarında Bir Araştırma, Manas Sosyal Araştırmalar Dergisi, 7(4), 307-328.
  • Bakker, A. B., ve Oerlemans, W. (2011). Subjective well-being in organizations, The Oxford handbook of positive organizational scholarship, 49(1), 178-189.
  • Barnett, R. C. (1999). A new work-life model for the twenty first century. Academy of political and social science, Annals of teh American Academy of Political and Social Science, 562(1), 32-158.
  • Beyhan, Y., ve Boz, A. (2020). Öz-yeterliliğin arkasındaki itici güç: Öznel iyi oluş, Uluslararası Anadolu Sosyal Bilimler Dergisi, 4(3), 122-144.
  • Bohle, P. (2016). Work-life conflict in “flexible work”: Precariousness, variable hours and related forms of work organization. In social and family issues in shift work and non standard working hours, Springer, Cham. 91-105.
  • Bölükbaşı, A., ve Yıldrtan, D. (2009). Yerel yönetimlerde iş tatminini etkileyen faktörlerin belirlenmesine yönelik alan araştırması. Marmara Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 27(2), 345-366.
  • Bozkurt, Ö. Ç., Gürel, E. B. B., ve Kıran, F. (2017). Relationship between, the flexible working, intention to leave and subjective well-being, The Europe Proceeding of Social ve Behavioural Sciences. 30, 217-229.
  • Bozkurt, Ö., ve Bozkurt, İ. (2008). İş tatminini etkileyen işletme içi faktörlerin eğitim sektörü açısından değerlendirilmesine yönelik bir alan araştırması, Doğuş Üniversitesi Dergisi, 9(1), 1-18.
  • Brief, A. P., ve Weiss, H. M. (2002). Affect in the workplace, Annual review of psychology, 53(1), 279-307.
  • Cooper, C. D., ve Kurland, N. B. (2002). Telecommuting, proffesional isolation and employee development in public and private organizations. Journal of organizational behaviour, The International Journal of Industrial, Occupational and Organizational Psychology and Behavior, 23(4), 511-532.
  • Demir, F., ve Gerşil, G. (2008). Çalışma hayatında esneklik ve Türk hukukunda esnek çalışma. Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (16), 68-69.
  • Diener, E., Suh, E., ve Oishi, S. (1997). Recent finding on subjective well being. Indian Journal of Clinical Psychology, 1-24.
  • Doğru, Ç. (2015). İnsan kaynakları açısından esnek çalışmanın istihdama etkilerinin incelenmesi: türkiye örneği, Ufuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4(7), 109-130.
  • Doğrul, B. Ş., ve Tekeli, S. (2010). İş- yaşam dengesinin sağlanmasında esnek çalışma, Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi, 2(2), 11-18.
  • Dulkadir, B. (2018). 6’lı ve 7’li Çalışma sisteminin işletme performansına etkisinin bilişim tabanlı elektronik hesaplama tablolarıyla incelenmesi, Journal of Social Sciences and Education, 1(1), 26-35.
  • Erben, G. S., ve Ötken, A. B. (2014). Paternalist liderlik ve işe ilişkin iyilik ilişkisinde iş-yaşam dengesinin rolü, Yönetim ve Ekonomi Araştırma Dergisi, 12(22), 103-105.
  • Erdil, O., Keskin, H., İmamoğlu, S. Z., ve Erat, S. (2004). Yönetim tarzı ve çalışma koşulları, arkadaşlık ortamı ve takdir edilme duygusu ile iş tatmini arasındaki ilişkiler: Tekstil sektöründe bir uygulama, Doğuş Üniversitesi Dergisi, 5(1), 17-26.
  • Ergün, E., ve Nartgün, Ş. S. (2017). Öğretmen öznel iyi oluş ölçeğinin Türkçe’ye uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması, Sakarya University Journal of Education, 7(2), 385-396.
  • Eroğluer, K. (2011). Örgütsel iletişim ile iş tatmini unsurları arasındaki ilişkiler: Kuramsal bir inceleme, Ege Akademik Bakış, 11(1), 121-136.
  • Eryılmaz, A., ve Ercan, L. (2010). An analysis of the relationship between subjective well being and perceived control, Elementary Education Online, 9(3), 952-959.
  • George, D., ve Mallery, P. (2010). SPSS for window step by step, A simple study guide and reference, Gen, Boston, MA: Pearson Education, Inc, 10.
  • Golden, L., ve Wiens-Tuers, B. (2005). Mandatory overtime work ın the united states: who, where and what, Labor Studies Journal, 30(1), 1-26.
  • Green, C. P. ve Heywood, J. S. (2011). Flexible contacts and subjective well-being. Economic Inguiry, 49(3), 716-729.
  • Güloğlu, T., ve Sertkan, A. G. M. (2003). Yeni teknolojilerin çalışma ilişkilerine etkileri. Kamu- İş, 7(2), 2-13.
  • Günay, A., Çetinceli, K., ve Özdemir, K. (2018). Etik liderlik, işgören sessizliği ve öznel iyi oluş arasındaki ilişkinin incelenmesi, Uluslararası İktisadi ve İdari İncelemeler Dergisi, (17. UİK Özel Sayısı), 675-686.
  • Gürkanlar, E. (2010). Esnek çalışma saatlerinin kadın çalışanların sosyal rolleri ve çalışma performansı üzerine etkileri: Akdeniz üniversitesinde bir araştırma, Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Akdeniz Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü/Antalya.
  • Halpern, D. F. (2005). How time-flexible work policies can reduce stres, improve health and save money, Stress and Health, 21(3), 157-168.
  • Horwitz, M., ve Smith, D. A. (1998). Flexible work practices and human resource management: A comparison of South African and foreign owned companies, International Journal of Human Resource Management, 9(4), 590-607.
  • İlgin, C. (2019). İşyeri nezaketsizliği ile sinizm arasindaki ilişkide öznel iyi oluş halinin rolü, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü/İstanbul.
  • İşcan Ö. F., ve Sayın, U. (2010). Örgütsel adalet, iş tatmini ve örgütsel güven arasındaki ilişki, Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 24(4), 195-216.
  • İşcan, Ö. F., veTimuroğlu, M. K. (2007). Örgüt kültürünün iş tatmini üzerindeki etkisi ve bir uygulama, Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 2(1), 119-135.
  • Işık, M. (2016). Kurumsal itibar algısının iş tatminine etkisinde örgütsel özdeşleşmenin, aracı rolü ve bir araştırma, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Dicle Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Diyarbakır.
  • Karadeniz, G., Kılınç, G., Akçakanat, T., ve Uzunbacak, H. H. (2020). Psikolojide sermaye ile iş tatmini arasındaki ilişkide işte kendini yetiştirmenin rolü, Yönetim ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 18(4), 227-248.
  • Karakuş, Ç. (2019). Çalışma hayatından iş tatmini ve iş stresi: özel bir hastanede çalışan hemşireler üzerine bir araştırma, Ahi Evran Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 3(1), 92-104.
  • Karcioğlu, F., ve Akbaş, S. (2010). İş yerinde psikolojik şiddet ve iş tatmini ilişkisi, Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 24(3), 139-161.
  • Kerlinger, F. N., ve Lee, H. B. (1999). Foundations of behavioral research: Quantitative methods in psychology, Behavior Therapy, 800090-6.
  • Kıcalı, Ü. Ö. (2015). Öz-şefkat ve tekrarlayıcı düşmenin olumsuz duygulanım ve depresyon ile ilişkilerinin incelenmesi, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Maltepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü/ İstanbul.
  • Kiremitçi, E., ve Coşkun, H. (2017). Mevsimsellik ve öznel iyi oluş arasındaki ilişkinin incelenmesi, Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17(2), 239-248.
  • Koç, M., ve Keklik, İ. (2017). Hacettepe Üniversitesi’nde çalışan araştırma görevlilerinin psikolojik iyi oluş düzeylerinin yordanması, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü/ Ankara.
  • Kök, S. B. (2006). İş tatmini ve örgütsel bağlılığın incelenmesine yönelik bir araştırma, Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 20(1), 291-317.
  • Koruca, H. İ., ve Boşgelmez, G. (2018). İş yaşam dengesi ve esnek çalışma sisteminin çalışan memnuniyetine etkisinin değerlendirilmesi, Süleyman Demirel Üniversitesi Sağlık Bilimler Dergisi, 9(4), 32-36.
  • Küçük, Ö., ve Çakıcı, A. (2018). İşyeri kalabalığının öznel iyi oluş haline etkisi, İş ve İnsan Dergisi, 5(1). 75-87.
  • Kush, K. S. ve Stroh, L. K. (1994). Flextime: Myth or reality? Business Horizons, 37(5), 51-56.
  • Locke, E. A. (1969). What is job satisfaction? Organizational Behavior and Human Performance, 4(4), 309-336.
  • Locke, E. A. (1976). The nature and cuses of job satisfaction, Chicago: Rand McNally.
  • Lyubomirsky, S., Seldon, K. M., ve Schkade, D. (2005). Pursuing happiness: The architecture of sustainable change, Review of general psychology, 9(2), 111-131.
  • Lyumbomirsky, S., King, L., ve Diener, E. (2005). The benefits of frequent positive affect: Does happiness lead to success? Pychological Bulletin, 131, 803-855.
  • Malkoç, A. (2011). Öznel iyi oluş müdahale programının üniversite öğrencilerinin öznel iyi oluş düzeylerine etkisi, Yayımlanmamış doktora tezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü/ İstanbul.
  • Maslow, A. (1970). Motivation and personality, New York: Longman.
  • Oğuz, Ö. (2007). Türkiye’de çalışma hayatında esnek çalışma, Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Cumhuriyet Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü/ Sivas.
  • Origo, F., ve Pagani, L. (2008). Workplace flexibility and job satisfaction: Some evidence from europe, International Journal of Manpower. Emerald Group Publishing, 29(6), 539-566.
  • Özaktaş, D. Ö. (2015). Çalışma yaşam kalitesi programlarında esnek çalışma saatlerinin yeri ve önemi: Ordu Sagra örneği, Yayımlanmamış doktora tezi, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü/ Eskişehir.
  • Özçelik, Z. (2021). Covid-19nedeniyle evden çalışma sürecinde performans değerlemesi: Bir kamu kurumu çağrı merkezi örneği, Erciyes Üniversitesi İktisadi İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, (58), 221-240.
  • Özkan, D. (2020). Orta yetişkinlik döneminde geylerin öznel iyi oluşlarına dair söylemleri, Üsküdar Üniversitesi Psikoloji Araştırmaları Sempozyomu, ( 27 Haziran- İstanbul).
  • Özpehlivan, M. (2018). İş tatmini: kavramsal gelişimi, bireysel ve örgütsel etkileri, yararları ve sonuçları, Kırklareli Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2(2), 43-70.
  • Öztürk, E. B., ve Eyel, C. Ş. (2021). Esnek çalışmanın iş tatmini ve işten ayrılma niyeti üzerindeki etkisi: Telekomunikasyon sektöründe çalışanlar üzerinde bir araştırma, International Journal of Management and Administration, 5(9), 17-32.
  • Öztürk, M., Alparslan, A., ve Çarıkçı, İ. H. (2017). Çift kariyerli akademisyenlerin iş yeri ve evdeki iyi oluşları üzerine bir saha araştırması, İş ve İnsan Dergisi, 5(2), 145-155.
  • Öztürkoğlu, Y. (2013). Tüm yönleriyle esnek çalışma modelleri, Beykoz Akademi Dergisi, 1(1), 109-129.
  • Pettinger, R. (2002). Managing the flexible workforce, Oxford: Wiley Company.
  • Possenriede, D., Hassink, W., ve Plantenga, J. (2014). Does temporal and locational flexibility of work increase the labour supply of part-timers, Discussion Paper Series/Tjalling C. Koopmans Research Institute, 14(11), 2-15.
  • Poulwels, B., Siegers, J., ve Vlasblom, J. D. (2008). Income, working hours and happiness. Economics letter, 99(1), 72-74.
  • Proctor, C. (2014). Subjective well-being, Encyclopedia of quality of life and well-being research, 6437-6441.
  • Ray, T. K., ve Pana Cryan, R. (2021). Work flexibility and work–related well-being, International Journal of Environmental Research and Public Health, 18(6), 3254.
  • Rees, G., ve French, R. (2010). Leading, managing and developing people, London: CIPD.
  • Rodgers, G. (2007). Labour market flexibility and decent work. Economic ve Social Affairs. (47), 2-9.
  • Russell, H., O’Connell, P., ve Mcginnity, F. (2007). The impact of flexible working arrangements on work-life conflict and work pressure in Ireland, Gender Work and Organization, 16(1), 73-97.
  • Ryan, R. M., ve Deci, E. L. (2020). On happiness and human potentials: A review of research on hedonic and eudaimonic well- being, Annual review of psychology, 52, 141-162.
  • Saari, L. M., ve Judge, T. A. (2004). Employee attitudes and job satisfaction. human resource management: published in cooperation with the school of business administration, The University of Michigan and Alliance with The Society of Human Resources Management, 43(4), 395-407.
  • Sahrani, R ve Purnama, S. (2021). Proactive coping as the moderator of hope and subjective well- being among micro, small and medium enterprises actors during pandemic, Proceedings og the International Confree on Economics, Business, Social and Humanities, 570, 971-978.
  • Scandura, T. A., ve Lankau, M. J. (1997). Relationships of gender, family responsibility and flexible work hours to organizational commitment and job satisfaction, Journal of Organizational Behavior: The International Journal of Industrial, Occupational and Organizational Psychology and Behavior, 18(4),377-391.
  • Schmidt, J., Steel, P., ve Shultz, J. (2008). Refining the relationship between personality and subjective well-being, Psychological Bulletin, 134(1), 138.
  • Schultz, D. P., ve Schultz, S. E. (1990). Psychology and industry today: An introduction to industrial and organizational psychology, Macmillan Publishing Company.
  • Shagvaliyeva, S., ve Yadanifard, R. (2014). Impact of flexible working hours on work-life balance. American Journal of Industriak and Business Management, 4(1), 4.
  • Şimşir, İ., ve Seyran, F. (2020). İş tatmininin önemi ve etkileri, Meyad Akademi, 1(1), 25-42.
  • Spector, P. E. (1997). Job satisfaction: Application, assessment, causes and consequences, London- New Delhi: Sage Publications.
  • Stavrou, E. T. (2005). Flexible work bundles and organizational competitiveness: A cross- national study of the European work context. Journalof Organizational Behavior: The Internatinal Journal of Industrial, Occupational and Organizational Psychology and Behavior, 26(8), 923-947.
  • Stavrou, E., ve Klaniotis, C. (2010). Flexible work and turover: an empricial ınvestigation across cultures, British Journal of Management, 21, 541-554.
  • Stello, C. M. (2011). Hezberg’s two-factor theory of job saticfaction: An integrative literature review. In unpublished paper presented at the 2011 student research conference: Exploring opportunities in research policy and pratice university of minnesota department of organizational leadership, Policy and Development, Minneapolis, MN.
  • Taner, D., ve Negiz, N. (2018). Kamu idarelerinde esnek çalışma saatleri uygulaması üzerine bir inceleme, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 23(3), 1131-1152.
  • Taşlıyan, M., Engizek, H., ve Gül, N. (2017). Tükenmişlik, iş tatmini ve esnek çalışma saatleri: Çalışan kadınlar üzerine bir çalışma, TÜBAV Bilim Dergisi, 10(2), 111-125.
  • Tisk. (2001). Avrupa’da esneklik uygulamaları: İngiliz sanayi konfederasyonu ccbı araştırması çalışan bir avrupa yaratılması, Türkiye İş Veren Sendikaları Konfederasyonu, 204, 1-107.
  • Topsumer, F., ve Sağlam, M. (2019). Dijital oyunlar ve öznel iyi oluş ilişkisi: Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi örneği, Humanities Sciences, 14(2), 31-50).
  • Tortumlu, M., ve Taş, M. A. (2020). İşyeri kalabalığı ve mutluluk ilişkisinde iş yaşamında yalnızlığın düzenleyici etkisi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksekokulu Dergisi, 23(2), 706-719.
  • Tunçer, P. (2013). Örgütlerde performans değerlendirme ve motivasyon. Sayıştay Dergisi, (88), 87-108.
  • Tutar, H. (2007). Katı olan her “iş” sanallaşıyor veya işgörenin artan yalnızlığı üzerine: Kuramsal bir yaklaşım, ISGUC The Journal of Industrial Relations and Human Resouces, 9(2), 116-141.
  • Tuzgöl, D. M. (2005). Ruh sağlığı ve öznel iyi oluş, Eurasian Journal of Educational Research, 20, 223-331.
  • Uglanova, E., ve Dettmers, J. (2018). Sustained effect of flexible working time arragements on subjective well-being, Journal of Happiness Stuies, 19(6), 1727-1748.
  • Wadhwa, S., ve Rao, K. S. (2004). A unified framework for manufacturing and supply chain flexibility, Global Journal of flexible systems management, 5(1), 29-36.
  • Weiss, H. M. (2002). Deconstructing job satisfaction: Separating evaluations, beliefs and affective experiences, Human Resource Management Reiew, 12(2), 173-194.
  • Wilczynka, A., Batorski, D., ve Sellens, J. T. (2016). Employment flexibility and job security as determinants of job saticfaction: The case of workers, Social Indicators Research, 126(2), 633-656.
  • Yıldız, S., Dumlu, B. ve İbrahimağaoğlu, Ö. (2021). Demografik özelliklere göre duygusal emek ve çalışan iyi oluş halindeki farklılıklar. Uluslararası İktisadi ve İdari İncelemeler Dergisi, (31), 173-192.
  • Yücel, E. (2017). Flexible work from past to present. Geçmişten bugüne esnek çalışma, Journal of Human Sciences, 14(3), 2818-2826.
  • Yurcu, G., ve Atay, H. (2015). Çalışanların öznel iyi oluşunu etkileyen demografik faktörlerin incelenmesi: Antalya ili konaklama işletmeleri örneği. Manas Sosyal Araştırmalar Dergisi, 4(2), 17-34.
  • Zhu, Y. (2013). A reiew of job satisfaction. Asian Social Science, 9(1), 29.

A Study on the Flexible Working Pratices on Subjective Well- Being and Job Satisfaction

Yıl 2023, Cilt: 15 Sayı: 3, 229 - 242, 29.09.2023

Metin Işık , Nursaç Uygun

https://doi.org/10.52791/aksarayiibd.1138460

Öz

The main of this research is to examine the effect of flexible working practices on employees' subjective well-being and job satisfaction. In this context, a quantitative research was carried out. The population of the research consists of the employees of public institutions in the city center of Bitlis. The sample consists of 311 participants who are involved in flexible working practices. Questionnaire technique was used to obtain data for the research. The data obtained within the scope of the research were first analyzed in terms of structure and validity. Then, regression analyzes were performed to test the research hypotheses. In the analyzes made; It has been observed that temporal flexibility has a significant effect on subjective well-being and job satisfaction depending on the individual and the institution. On the other hand, it has been determined that flexibility stemming from the job structure has a significant effect only on subjective well-being depending on the individual. According to the research findings; Especially, temporal flexibility applications increase both job satisfaction and subjective well-being of employees.

Anahtar Kelimeler

Flexible Working Subjective Well-Being Job Satisfaction

Kaynakça

  • Akçay, V. H. (2012). Pozitif psikolojik sermayenin iş tatmini ile ilişkisi, Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 2(1), 123-140.
  • Akpolat, T., ve Çetin, M. (2020). Esnek çalişma algisi ölçeğinin geliştirilmesine ilişkin geçerlik ve güvenilirlik çalişmasi, Journal of Turkish Educational Sciences, 18(1), 136-152.
  • Al, A. D., ve Anıl, İ. (2016). The comparison of the individual performance levels between full-time and part-time employess: The role of job satisfaction, Procedia-Social and Behavioral Sciences, 235, 382-391.
  • Alparslan, A. M. (2016). Emek işçilerinde fazladan rol davranışının öncülü: iş tatmini mi işyerinde mutluluk mu, Atatürk Üniversitesi ve İdari Bilimler Dergisi, 30(1), 203-215.
  • Arslan, G. T. (2018). Çalışmanın Evrimi: Sanayi toplumundan sanayi ötesi topluma geçiş, Fırat Üniversitesi Uluslararası İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 2(1), 145-162.
  • Aşan, Ö., ve Erenler. E. (2008). İş tatmini ve yaşam tatmini ilişkisi, Süleyman Demirel University Journal of Faculty of Economics and Administrative Sciences, 13(2), 203-216.
  • Atkinson, C., ve Hall, L. (2011). Flexible working and happiness in the NHS, Employee Relations, Employee Relations, 33(2), 88-105.
  • Aydın, C., ve Kaya, M. (2021). Maneviyat ve öznel iyi oluş değişkenlerinin hayatın anlamını yordaması, Amasya İlahiyat Dergisi, (17), 41-77.
  • Aydıntan, B., ve Kördeve, M. K. (2016). Çalışanların esnek çalışma modeli çerçevesinde örgütsel bağlılık düzeylerinin değerlendirilmesi, Gazi İktisat ve İşletme Dergisi, 2(3), 27-48.
  • Aziri, B. (2011). Job satisfaction: A Literature Review, Management Research and Pratice, 3(4), 77-86.
  • Bağcı, B. (2018). Birey- örgüt uyumunun iş tatmini üzerine etkisi: Sağlık Kurumlarında Bir Araştırma, Manas Sosyal Araştırmalar Dergisi, 7(4), 307-328.
  • Bakker, A. B., ve Oerlemans, W. (2011). Subjective well-being in organizations, The Oxford handbook of positive organizational scholarship, 49(1), 178-189.
  • Barnett, R. C. (1999). A new work-life model for the twenty first century. Academy of political and social science, Annals of teh American Academy of Political and Social Science, 562(1), 32-158.
  • Beyhan, Y., ve Boz, A. (2020). Öz-yeterliliğin arkasındaki itici güç: Öznel iyi oluş, Uluslararası Anadolu Sosyal Bilimler Dergisi, 4(3), 122-144.
  • Bohle, P. (2016). Work-life conflict in “flexible work”: Precariousness, variable hours and related forms of work organization. In social and family issues in shift work and non standard working hours, Springer, Cham. 91-105.
  • Bölükbaşı, A., ve Yıldrtan, D. (2009). Yerel yönetimlerde iş tatminini etkileyen faktörlerin belirlenmesine yönelik alan araştırması. Marmara Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 27(2), 345-366.
  • Bozkurt, Ö. Ç., Gürel, E. B. B., ve Kıran, F. (2017). Relationship between, the flexible working, intention to leave and subjective well-being, The Europe Proceeding of Social ve Behavioural Sciences. 30, 217-229.
  • Bozkurt, Ö., ve Bozkurt, İ. (2008). İş tatminini etkileyen işletme içi faktörlerin eğitim sektörü açısından değerlendirilmesine yönelik bir alan araştırması, Doğuş Üniversitesi Dergisi, 9(1), 1-18.
  • Brief, A. P., ve Weiss, H. M. (2002). Affect in the workplace, Annual review of psychology, 53(1), 279-307.
  • Cooper, C. D., ve Kurland, N. B. (2002). Telecommuting, proffesional isolation and employee development in public and private organizations. Journal of organizational behaviour, The International Journal of Industrial, Occupational and Organizational Psychology and Behavior, 23(4), 511-532.
  • Demir, F., ve Gerşil, G. (2008). Çalışma hayatında esneklik ve Türk hukukunda esnek çalışma. Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (16), 68-69.
  • Diener, E., Suh, E., ve Oishi, S. (1997). Recent finding on subjective well being. Indian Journal of Clinical Psychology, 1-24.
  • Doğru, Ç. (2015). İnsan kaynakları açısından esnek çalışmanın istihdama etkilerinin incelenmesi: türkiye örneği, Ufuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4(7), 109-130.
  • Doğrul, B. Ş., ve Tekeli, S. (2010). İş- yaşam dengesinin sağlanmasında esnek çalışma, Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi, 2(2), 11-18.
  • Dulkadir, B. (2018). 6’lı ve 7’li Çalışma sisteminin işletme performansına etkisinin bilişim tabanlı elektronik hesaplama tablolarıyla incelenmesi, Journal of Social Sciences and Education, 1(1), 26-35.
  • Erben, G. S., ve Ötken, A. B. (2014). Paternalist liderlik ve işe ilişkin iyilik ilişkisinde iş-yaşam dengesinin rolü, Yönetim ve Ekonomi Araştırma Dergisi, 12(22), 103-105.
  • Erdil, O., Keskin, H., İmamoğlu, S. Z., ve Erat, S. (2004). Yönetim tarzı ve çalışma koşulları, arkadaşlık ortamı ve takdir edilme duygusu ile iş tatmini arasındaki ilişkiler: Tekstil sektöründe bir uygulama, Doğuş Üniversitesi Dergisi, 5(1), 17-26.
  • Ergün, E., ve Nartgün, Ş. S. (2017). Öğretmen öznel iyi oluş ölçeğinin Türkçe’ye uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması, Sakarya University Journal of Education, 7(2), 385-396.
  • Eroğluer, K. (2011). Örgütsel iletişim ile iş tatmini unsurları arasındaki ilişkiler: Kuramsal bir inceleme, Ege Akademik Bakış, 11(1), 121-136.
  • Eryılmaz, A., ve Ercan, L. (2010). An analysis of the relationship between subjective well being and perceived control, Elementary Education Online, 9(3), 952-959.
  • George, D., ve Mallery, P. (2010). SPSS for window step by step, A simple study guide and reference, Gen, Boston, MA: Pearson Education, Inc, 10.
  • Golden, L., ve Wiens-Tuers, B. (2005). Mandatory overtime work ın the united states: who, where and what, Labor Studies Journal, 30(1), 1-26.
  • Green, C. P. ve Heywood, J. S. (2011). Flexible contacts and subjective well-being. Economic Inguiry, 49(3), 716-729.
  • Güloğlu, T., ve Sertkan, A. G. M. (2003). Yeni teknolojilerin çalışma ilişkilerine etkileri. Kamu- İş, 7(2), 2-13.
  • Günay, A., Çetinceli, K., ve Özdemir, K. (2018). Etik liderlik, işgören sessizliği ve öznel iyi oluş arasındaki ilişkinin incelenmesi, Uluslararası İktisadi ve İdari İncelemeler Dergisi, (17. UİK Özel Sayısı), 675-686.
  • Gürkanlar, E. (2010). Esnek çalışma saatlerinin kadın çalışanların sosyal rolleri ve çalışma performansı üzerine etkileri: Akdeniz üniversitesinde bir araştırma, Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Akdeniz Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü/Antalya.
  • Halpern, D. F. (2005). How time-flexible work policies can reduce stres, improve health and save money, Stress and Health, 21(3), 157-168.
  • Horwitz, M., ve Smith, D. A. (1998). Flexible work practices and human resource management: A comparison of South African and foreign owned companies, International Journal of Human Resource Management, 9(4), 590-607.
  • İlgin, C. (2019). İşyeri nezaketsizliği ile sinizm arasindaki ilişkide öznel iyi oluş halinin rolü, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü/İstanbul.
  • İşcan Ö. F., ve Sayın, U. (2010). Örgütsel adalet, iş tatmini ve örgütsel güven arasındaki ilişki, Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 24(4), 195-216.
  • İşcan, Ö. F., veTimuroğlu, M. K. (2007). Örgüt kültürünün iş tatmini üzerindeki etkisi ve bir uygulama, Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 2(1), 119-135.
  • Işık, M. (2016). Kurumsal itibar algısının iş tatminine etkisinde örgütsel özdeşleşmenin, aracı rolü ve bir araştırma, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Dicle Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Diyarbakır.
  • Karadeniz, G., Kılınç, G., Akçakanat, T., ve Uzunbacak, H. H. (2020). Psikolojide sermaye ile iş tatmini arasındaki ilişkide işte kendini yetiştirmenin rolü, Yönetim ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 18(4), 227-248.
  • Karakuş, Ç. (2019). Çalışma hayatından iş tatmini ve iş stresi: özel bir hastanede çalışan hemşireler üzerine bir araştırma, Ahi Evran Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 3(1), 92-104.
  • Karcioğlu, F., ve Akbaş, S. (2010). İş yerinde psikolojik şiddet ve iş tatmini ilişkisi, Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 24(3), 139-161.
  • Kerlinger, F. N., ve Lee, H. B. (1999). Foundations of behavioral research: Quantitative methods in psychology, Behavior Therapy, 800090-6.
  • Kıcalı, Ü. Ö. (2015). Öz-şefkat ve tekrarlayıcı düşmenin olumsuz duygulanım ve depresyon ile ilişkilerinin incelenmesi, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Maltepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü/ İstanbul.
  • Kiremitçi, E., ve Coşkun, H. (2017). Mevsimsellik ve öznel iyi oluş arasındaki ilişkinin incelenmesi, Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17(2), 239-248.
  • Koç, M., ve Keklik, İ. (2017). Hacettepe Üniversitesi’nde çalışan araştırma görevlilerinin psikolojik iyi oluş düzeylerinin yordanması, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü/ Ankara.
  • Kök, S. B. (2006). İş tatmini ve örgütsel bağlılığın incelenmesine yönelik bir araştırma, Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 20(1), 291-317.
  • Koruca, H. İ., ve Boşgelmez, G. (2018). İş yaşam dengesi ve esnek çalışma sisteminin çalışan memnuniyetine etkisinin değerlendirilmesi, Süleyman Demirel Üniversitesi Sağlık Bilimler Dergisi, 9(4), 32-36.
  • Küçük, Ö., ve Çakıcı, A. (2018). İşyeri kalabalığının öznel iyi oluş haline etkisi, İş ve İnsan Dergisi, 5(1). 75-87.
  • Kush, K. S. ve Stroh, L. K. (1994). Flextime: Myth or reality? Business Horizons, 37(5), 51-56.
  • Locke, E. A. (1969). What is job satisfaction? Organizational Behavior and Human Performance, 4(4), 309-336.
  • Locke, E. A. (1976). The nature and cuses of job satisfaction, Chicago: Rand McNally.
  • Lyubomirsky, S., Seldon, K. M., ve Schkade, D. (2005). Pursuing happiness: The architecture of sustainable change, Review of general psychology, 9(2), 111-131.
  • Lyumbomirsky, S., King, L., ve Diener, E. (2005). The benefits of frequent positive affect: Does happiness lead to success? Pychological Bulletin, 131, 803-855.
  • Malkoç, A. (2011). Öznel iyi oluş müdahale programının üniversite öğrencilerinin öznel iyi oluş düzeylerine etkisi, Yayımlanmamış doktora tezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü/ İstanbul.
  • Maslow, A. (1970). Motivation and personality, New York: Longman.
  • Oğuz, Ö. (2007). Türkiye’de çalışma hayatında esnek çalışma, Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Cumhuriyet Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü/ Sivas.
  • Origo, F., ve Pagani, L. (2008). Workplace flexibility and job satisfaction: Some evidence from europe, International Journal of Manpower. Emerald Group Publishing, 29(6), 539-566.
  • Özaktaş, D. Ö. (2015). Çalışma yaşam kalitesi programlarında esnek çalışma saatlerinin yeri ve önemi: Ordu Sagra örneği, Yayımlanmamış doktora tezi, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü/ Eskişehir.
  • Özçelik, Z. (2021). Covid-19nedeniyle evden çalışma sürecinde performans değerlemesi: Bir kamu kurumu çağrı merkezi örneği, Erciyes Üniversitesi İktisadi İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, (58), 221-240.
  • Özkan, D. (2020). Orta yetişkinlik döneminde geylerin öznel iyi oluşlarına dair söylemleri, Üsküdar Üniversitesi Psikoloji Araştırmaları Sempozyomu, ( 27 Haziran- İstanbul).
  • Özpehlivan, M. (2018). İş tatmini: kavramsal gelişimi, bireysel ve örgütsel etkileri, yararları ve sonuçları, Kırklareli Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2(2), 43-70.
  • Öztürk, E. B., ve Eyel, C. Ş. (2021). Esnek çalışmanın iş tatmini ve işten ayrılma niyeti üzerindeki etkisi: Telekomunikasyon sektöründe çalışanlar üzerinde bir araştırma, International Journal of Management and Administration, 5(9), 17-32.
  • Öztürk, M., Alparslan, A., ve Çarıkçı, İ. H. (2017). Çift kariyerli akademisyenlerin iş yeri ve evdeki iyi oluşları üzerine bir saha araştırması, İş ve İnsan Dergisi, 5(2), 145-155.
  • Öztürkoğlu, Y. (2013). Tüm yönleriyle esnek çalışma modelleri, Beykoz Akademi Dergisi, 1(1), 109-129.
  • Pettinger, R. (2002). Managing the flexible workforce, Oxford: Wiley Company.
  • Possenriede, D., Hassink, W., ve Plantenga, J. (2014). Does temporal and locational flexibility of work increase the labour supply of part-timers, Discussion Paper Series/Tjalling C. Koopmans Research Institute, 14(11), 2-15.
  • Poulwels, B., Siegers, J., ve Vlasblom, J. D. (2008). Income, working hours and happiness. Economics letter, 99(1), 72-74.
  • Proctor, C. (2014). Subjective well-being, Encyclopedia of quality of life and well-being research, 6437-6441.
  • Ray, T. K., ve Pana Cryan, R. (2021). Work flexibility and work–related well-being, International Journal of Environmental Research and Public Health, 18(6), 3254.
  • Rees, G., ve French, R. (2010). Leading, managing and developing people, London: CIPD.
  • Rodgers, G. (2007). Labour market flexibility and decent work. Economic ve Social Affairs. (47), 2-9.
  • Russell, H., O’Connell, P., ve Mcginnity, F. (2007). The impact of flexible working arrangements on work-life conflict and work pressure in Ireland, Gender Work and Organization, 16(1), 73-97.
  • Ryan, R. M., ve Deci, E. L. (2020). On happiness and human potentials: A review of research on hedonic and eudaimonic well- being, Annual review of psychology, 52, 141-162.
  • Saari, L. M., ve Judge, T. A. (2004). Employee attitudes and job satisfaction. human resource management: published in cooperation with the school of business administration, The University of Michigan and Alliance with The Society of Human Resources Management, 43(4), 395-407.
  • Sahrani, R ve Purnama, S. (2021). Proactive coping as the moderator of hope and subjective well- being among micro, small and medium enterprises actors during pandemic, Proceedings og the International Confree on Economics, Business, Social and Humanities, 570, 971-978.
  • Scandura, T. A., ve Lankau, M. J. (1997). Relationships of gender, family responsibility and flexible work hours to organizational commitment and job satisfaction, Journal of Organizational Behavior: The International Journal of Industrial, Occupational and Organizational Psychology and Behavior, 18(4),377-391.
  • Schmidt, J., Steel, P., ve Shultz, J. (2008). Refining the relationship between personality and subjective well-being, Psychological Bulletin, 134(1), 138.
  • Schultz, D. P., ve Schultz, S. E. (1990). Psychology and industry today: An introduction to industrial and organizational psychology, Macmillan Publishing Company.
  • Shagvaliyeva, S., ve Yadanifard, R. (2014). Impact of flexible working hours on work-life balance. American Journal of Industriak and Business Management, 4(1), 4.
  • Şimşir, İ., ve Seyran, F. (2020). İş tatmininin önemi ve etkileri, Meyad Akademi, 1(1), 25-42.
  • Spector, P. E. (1997). Job satisfaction: Application, assessment, causes and consequences, London- New Delhi: Sage Publications.
  • Stavrou, E. T. (2005). Flexible work bundles and organizational competitiveness: A cross- national study of the European work context. Journalof Organizational Behavior: The Internatinal Journal of Industrial, Occupational and Organizational Psychology and Behavior, 26(8), 923-947.
  • Stavrou, E., ve Klaniotis, C. (2010). Flexible work and turover: an empricial ınvestigation across cultures, British Journal of Management, 21, 541-554.
  • Stello, C. M. (2011). Hezberg’s two-factor theory of job saticfaction: An integrative literature review. In unpublished paper presented at the 2011 student research conference: Exploring opportunities in research policy and pratice university of minnesota department of organizational leadership, Policy and Development, Minneapolis, MN.
  • Taner, D., ve Negiz, N. (2018). Kamu idarelerinde esnek çalışma saatleri uygulaması üzerine bir inceleme, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 23(3), 1131-1152.
  • Taşlıyan, M., Engizek, H., ve Gül, N. (2017). Tükenmişlik, iş tatmini ve esnek çalışma saatleri: Çalışan kadınlar üzerine bir çalışma, TÜBAV Bilim Dergisi, 10(2), 111-125.
  • Tisk. (2001). Avrupa’da esneklik uygulamaları: İngiliz sanayi konfederasyonu ccbı araştırması çalışan bir avrupa yaratılması, Türkiye İş Veren Sendikaları Konfederasyonu, 204, 1-107.
  • Topsumer, F., ve Sağlam, M. (2019). Dijital oyunlar ve öznel iyi oluş ilişkisi: Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi örneği, Humanities Sciences, 14(2), 31-50).
  • Tortumlu, M., ve Taş, M. A. (2020). İşyeri kalabalığı ve mutluluk ilişkisinde iş yaşamında yalnızlığın düzenleyici etkisi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksekokulu Dergisi, 23(2), 706-719.
  • Tunçer, P. (2013). Örgütlerde performans değerlendirme ve motivasyon. Sayıştay Dergisi, (88), 87-108.
  • Tutar, H. (2007). Katı olan her “iş” sanallaşıyor veya işgörenin artan yalnızlığı üzerine: Kuramsal bir yaklaşım, ISGUC The Journal of Industrial Relations and Human Resouces, 9(2), 116-141.
  • Tuzgöl, D. M. (2005). Ruh sağlığı ve öznel iyi oluş, Eurasian Journal of Educational Research, 20, 223-331.
  • Uglanova, E., ve Dettmers, J. (2018). Sustained effect of flexible working time arragements on subjective well-being, Journal of Happiness Stuies, 19(6), 1727-1748.
  • Wadhwa, S., ve Rao, K. S. (2004). A unified framework for manufacturing and supply chain flexibility, Global Journal of flexible systems management, 5(1), 29-36.
  • Weiss, H. M. (2002). Deconstructing job satisfaction: Separating evaluations, beliefs and affective experiences, Human Resource Management Reiew, 12(2), 173-194.
  • Wilczynka, A., Batorski, D., ve Sellens, J. T. (2016). Employment flexibility and job security as determinants of job saticfaction: The case of workers, Social Indicators Research, 126(2), 633-656.
  • Yıldız, S., Dumlu, B. ve İbrahimağaoğlu, Ö. (2021). Demografik özelliklere göre duygusal emek ve çalışan iyi oluş halindeki farklılıklar. Uluslararası İktisadi ve İdari İncelemeler Dergisi, (31), 173-192.
  • Yücel, E. (2017). Flexible work from past to present. Geçmişten bugüne esnek çalışma, Journal of Human Sciences, 14(3), 2818-2826.
  • Yurcu, G., ve Atay, H. (2015). Çalışanların öznel iyi oluşunu etkileyen demografik faktörlerin incelenmesi: Antalya ili konaklama işletmeleri örneği. Manas Sosyal Araştırmalar Dergisi, 4(2), 17-34.
  • Zhu, Y. (2013). A reiew of job satisfaction. Asian Social Science, 9(1), 29.
Toplam 104 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular İşletme
Bölüm Araştırma Makalesi
Yazarlar

Metin Işık 0000-0003-4577-0095

Nursaç Uygun 0000-0003-2537-3367

Yayımlanma Tarihi 29 Eylül 2023
Yayımlandığı Sayı Yıl 2023Cilt: 15 Sayı: 3

Kaynak Göster

APA Işık, M., & Uygun, N. (2023). Esnek Çalışma Uygulamalarının Öznel İyi Oluş ve İş Tatminine Etkisini İncelemeye Yönelik Bir Araştırma. Aksaray Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 15(3), 229-242. https://doi.org/10.52791/aksarayiibd.1138460
 Kapak Resmi İndir