Araştırma Makalesi
Yıl 2020,
Cilt: 12 Sayı: 2, 7 - 16, 15.06.2020
Öz
Örgütlerin süreklilik kazanması için değişen şartlara uyum sağlaması gerekmektedir. Bu uyum sürecinde hem bireysel hem de örgütsel öğrenme büyük önem taşımaktadır. Bu da örgütleri öğrenen organizasyon olmaya zorlamaktadır. Örgütlerde öğrenme bireysel düzeyde başlamaktadır. Bireylerin öğrenmesinde en kolay ve etkili yol ise eğitimdir. Bu yüzden örgütlerde bireylere yönelik verilen eğitim uygulamaları öğrenen bir organizasyon olabilmek açısından önem taşımaktadır. Bu çalışmanın amacı, Kayseri’deki özel hastanelerde çalışanların öğrenen organizasyon algılamalarını ölçmek ve sağlık örgütlerinin eğitime olan bakış açılarını belirlemektir. Buradan hareketle, araştırma kapsamındaki hastanelerin eğitim uygulamaları ile ilgili durumlarını ve çalışanların öğrenen organizasyon algılamalarına yönelik tanımlayıcı istatistikleri ortaya koymak için analizler yapılmıştır. Ayrıca öğrenen organizasyon ölçeğinin yapı geçerliliğini test etmek için açıklayıcı faktör analizi yapılmıştır. Faktör analizi sonuçlarına göre, 38 ifade 9 boyut altında toplanmıştır. Oluşan 9 faktör bu faktörleri oluşturan değişkenler dikkate alınarak isimlendirilmiştir. Ayrıca, çalışmada 97 kişi iş başında eğitim aldığını, 49 kişi iş dışında eğitim aldığını belirtmiştir. Bu bağlamda, araştırma kapsamındaki sağlık örgütlerinde eğitime önem verildiği söylenebilir.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Argyris, C., & Schon, D. A. (1996). Organizational learning II theory, method and practice. New York: Addison Wesley Publishing Company.
- Atak, M. ve Atik, İ. (2007). Örgütlerde sürekli eğitimin önemi ve öğrenen örgüt oluşturma sürecine etkisi: hava kuvvetleri komutanlığı sürekli eğitim modeli örneği. Havacılık ve Uzay Tek. Derg., 3(1), 66.
- Ataklı, A. (1992). Eğitim ve mesleki başarı. Verimlilik Dergisi, 1, 67.
- Aydoğan, E., Orhan, F., Naldöken, Ü., Beylik, U. ve Aksay, K. (2011). Sağlık kurumlarında örgütsel öğrenme kapasitesi: Bir kamu hastanesi örneği. Cumhuriyet Üniversitesi İİBF Dergisi, 12(2), 191-211.
- Barutçugil, İ. (2002). Eğiticinin eğitimi. Kariyer Yayıncılık İletişim.
- Barutçugil, İ. (2004). Stratejik insan kaynakları yönetimi (1.Basım). İstanbul: Kariyer Yayıncılık.
- Gary, L. Bowen, G. L., Rose, R. A. & Ware, W. B. (2006). The reliability and validity of the school success profile learning organization measure. Evaluation and Program Planning, 29, 97-104.
- İstar, N. (2006). Öğrenen organizasyonlarda başarı kriterleri ve bir uygulama. (Yüksek lisans tezi, Yıldız Teknik Üniversitesi, İşletme Anabilim Dalı, İstanbul).
- Koç, Ö. (2006). Öğrenen organizasyonlarda motivasyonun etkisi ve bir işletme uygulaması. (Yüksek lisans tezi, İnönü Üniversitesi, İşletme Anabilim Dalı, Malatya).
- Marquardt, M. & Angust, R. (1994). Global learning organizations. New York: Irwin Professional Publishing.
- Marquardt, M. J. (1996). Building the learning organization. New York: McGraw-Hill.
- Mocan, C. (1998). Öğrenen organizasyonlar. Executive Excellence, 2(17).
- Obeng, E. (1997). New rules for the new world: Cautionary tales for the new world manager. Capstone Publishing Limited.
- Özçelik, O. (1998). Eğitim ve geliştirme, insan kaynakları yönetimi. İstanbul: İ.Ü. İşletme Fakültesi Yayınları.
- Pedler, M., Boydell, T. & Burgoyne, J. (1997). The learning company a strategy for sustainable development (2nd ed.). London: McGraw-Hill.
- Piaget, J. (1964). Cognitive development in children: Piaget development and learning. Journal of Research in Science Teaching, 2(3), 176-186.
- Sabuncuoğlu, Z. (2000). İnsan kaynakları yönetimi. Bursa: Ezgi Kitabevi.
- Senge, P. M. (2011). Beşinci disiplin (Çev: Ayşegül İdeniz-Ahmet Doğukan) (15. Baskı). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
- Taşkın, E. (2001). İşletme yönetiminde eğitim ve geliştirme. İstanbul: Papatya Yayınevi.
- Telman, N. (1997). Öğrenen organizasyon yaratmak. İstanbul: Türkiye Sanayi Sevk ve İdare Enstitüsü.
- Toylan N. V. & Göktepe, E. A. (2010). Öğrenen organizasyon olarak üniversiteler: Türkiye’deki bir devlet üniversitesinde durum analizi. Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi, 2(1), 61-67.
- Watkins, K. E. & Marsick, V. J. (1997). Dimensions of the learning organization questionnaire-self scoring version: Sculpting the learning organization. San Francisco: Jossey-Bass, Inc.
- Yazıcı, S. (2001). Öğrenen organizasyonlar. İstanbul: Alfa Basım Yayım.
- Yüksel, Ö. (1998). İnsan kaynakları yönetimi. Ankara: Gazi Yayınları.
Yıl 2020,
Cilt: 12 Sayı: 2, 7 - 16, 15.06.2020
Öz
Kaynakça
- Argyris, C., & Schon, D. A. (1996). Organizational learning II theory, method and practice. New York: Addison Wesley Publishing Company.
- Atak, M. ve Atik, İ. (2007). Örgütlerde sürekli eğitimin önemi ve öğrenen örgüt oluşturma sürecine etkisi: hava kuvvetleri komutanlığı sürekli eğitim modeli örneği. Havacılık ve Uzay Tek. Derg., 3(1), 66.
- Ataklı, A. (1992). Eğitim ve mesleki başarı. Verimlilik Dergisi, 1, 67.
- Aydoğan, E., Orhan, F., Naldöken, Ü., Beylik, U. ve Aksay, K. (2011). Sağlık kurumlarında örgütsel öğrenme kapasitesi: Bir kamu hastanesi örneği. Cumhuriyet Üniversitesi İİBF Dergisi, 12(2), 191-211.
- Barutçugil, İ. (2002). Eğiticinin eğitimi. Kariyer Yayıncılık İletişim.
- Barutçugil, İ. (2004). Stratejik insan kaynakları yönetimi (1.Basım). İstanbul: Kariyer Yayıncılık.
- Gary, L. Bowen, G. L., Rose, R. A. & Ware, W. B. (2006). The reliability and validity of the school success profile learning organization measure. Evaluation and Program Planning, 29, 97-104.
- İstar, N. (2006). Öğrenen organizasyonlarda başarı kriterleri ve bir uygulama. (Yüksek lisans tezi, Yıldız Teknik Üniversitesi, İşletme Anabilim Dalı, İstanbul).
- Koç, Ö. (2006). Öğrenen organizasyonlarda motivasyonun etkisi ve bir işletme uygulaması. (Yüksek lisans tezi, İnönü Üniversitesi, İşletme Anabilim Dalı, Malatya).
- Marquardt, M. & Angust, R. (1994). Global learning organizations. New York: Irwin Professional Publishing.
- Marquardt, M. J. (1996). Building the learning organization. New York: McGraw-Hill.
- Mocan, C. (1998). Öğrenen organizasyonlar. Executive Excellence, 2(17).
- Obeng, E. (1997). New rules for the new world: Cautionary tales for the new world manager. Capstone Publishing Limited.
- Özçelik, O. (1998). Eğitim ve geliştirme, insan kaynakları yönetimi. İstanbul: İ.Ü. İşletme Fakültesi Yayınları.
- Pedler, M., Boydell, T. & Burgoyne, J. (1997). The learning company a strategy for sustainable development (2nd ed.). London: McGraw-Hill.
- Piaget, J. (1964). Cognitive development in children: Piaget development and learning. Journal of Research in Science Teaching, 2(3), 176-186.
- Sabuncuoğlu, Z. (2000). İnsan kaynakları yönetimi. Bursa: Ezgi Kitabevi.
- Senge, P. M. (2011). Beşinci disiplin (Çev: Ayşegül İdeniz-Ahmet Doğukan) (15. Baskı). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
- Taşkın, E. (2001). İşletme yönetiminde eğitim ve geliştirme. İstanbul: Papatya Yayınevi.
- Telman, N. (1997). Öğrenen organizasyon yaratmak. İstanbul: Türkiye Sanayi Sevk ve İdare Enstitüsü.
- Toylan N. V. & Göktepe, E. A. (2010). Öğrenen organizasyon olarak üniversiteler: Türkiye’deki bir devlet üniversitesinde durum analizi. Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi, 2(1), 61-67.
- Watkins, K. E. & Marsick, V. J. (1997). Dimensions of the learning organization questionnaire-self scoring version: Sculpting the learning organization. San Francisco: Jossey-Bass, Inc.
- Yazıcı, S. (2001). Öğrenen organizasyonlar. İstanbul: Alfa Basım Yayım.
- Yüksel, Ö. (1998). İnsan kaynakları yönetimi. Ankara: Gazi Yayınları.
Toplam 24 adet kaynakça vardır.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | İşletme |
| Bölüm | Araştırma Makalesi |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 15 Haziran 2020 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020Cilt: 12 Sayı: 2 |
