BibTex RIS Kaynak Göster

ESKİŞEHİR’İN KÜLTÜREL MİRAS VARLIKLARININ KORUNMASINDA KAMU KURUMLARININ ROLÜ

Yıl 2012, Cilt: 4 Sayı: 2, 69 - 88, 31.07.2012

Öz

Bu çalışmayla, Eskişehir ilindeki kültürel miras varlıklarının korunmasında Belediyeler ve Kültür Varlıkları Koruma Kurulu’nun üstlendiği rolün, günümüze kadar koruma altına aldıkları alanların ve gelecekte bu konuda kısa, orta ve uzun vadede yapmayı planladıkları çalışmaların araştırılması ve değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Nitel Araştırma Yaklaşımı kullanılan bu araştırmada veriler, yapılandırılmamış görüşme tekniği ile toplanmıştır. Her biri 25-30 dakika süren görüşmelerde, ilgili kamu kurumlarından dört uzman ile 2012 Mayıs ayı içerisinde görüşülmüştür. Toplanan veriler, temel düzeyde betimsel analiz tekniği ile analiz edilmiştir. Araştırma sonunda elde edilen bulgular ışığında; yasalardaki boşluklar ve görev tanımlarının tam olarak yapılmamasından dolayı kültürel miras varlıklarının tespiti, onarımı ve korunması konusunda kurumlar arasında çıkan anlaşmazlıkların önlenmesi için gerekli yasal düzenlemelerin yapılmasının gerekliliği tespit edilmiştir. Birimlerde görev yapan uzmanların daha iyi şartlarda işlerini yürütmeleri ve varlık tespiti, onarımı ve korunması konularında daha geniş kapsamlı çalışmalar yapabilmeleri için maddi sıkıntılarının giderilmesi, gerekli maddi desteğin yasal güvence altına alınması gerektiği sonucuna da ulaşılmıştır. Her ilde bir Kültürel Miras il müdürlüğü kurulması ve bünyesinde en az bir sanat tarihçisi, bir arkeolog, bir şehir plancısı, bir restoratör mimar, bir inşaat mühendisi, bir çevre mühendisi, bir turizmci ve bir sosyolog bulunmasının, çalışmaların daha sağlıklı yürümesini sağlayacağı önerisinde de bulunulmuştur.

Kaynakça

  • AKOĞLAN KOZAK, M. ve BAHÇE, A. S. (2009). Özel İlgi Turizmi. Ankara: Detay Yayıncılık.
  • ALİAĞAOĞLU, A. (2004). Sosyo-Kültürel Miras Turizmi ve Türkiye’den Örnekler. 33/825/10465.pdf (Erişim Tarihi: 12.05.2012) adres:
  • http://dergiler.ankara.edu.tr/dergiler/
  • AŞILIOĞLU, F. ve MEMLÜK, Y. (2010). Frig Vadisi Kültür Mirası Alanlarının Belirlenmesi ve Değerlendirilmesi. Ankara Üniversitesi Çevre Bilimleri Dergisi, 2: 185-186.
  • AYGAN, H. M. (2011). Kültürel Mirası Korumada Katılımcılık. Vakıflar Dergisi, 35, (s:191-213).
  • BAYKAL, B. ve UÇKAN, E. (2010). Kültürel Miras Mevzuatı. Kültürel Miras Yönetimi (Ed: M. Çakır). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Yayınları, (s: 74-94).
  • COŞKUN, M. (2005). Son Dönemlerde Çıkartılan Yasalar Çerçevesinde Türkiye’de Doğal, Tarihi ve Kültürel Değerlerin Korunmasında Yerel Yönetimlerin Değişen Rolleri. TMMOB Şehir Plancıları Odası Yayını (31), (s: 42-49).
  • ÇETİN, T. (2010). Cumalıkızık Köyünde Kültürel Miras ve Turizm Algısı. Milli Folklor, 22(87), (s:181-190).
  • DAĞISTAN ÖZDEMİR, M. (2005). Türkiye’de Kültürel Mirasın Korunmasına Kısa Bir Bakış. TMMOB Şehir Plancıları odası Yayını, 35(1), (s:20-26).
  • DURUKAN, İ. (2004). Yapı, Yetki ve İşleyiş Açısından Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kurullarının Tarihsel Gelişimi. Ç.Ü. Müh. Mim. Fak. Dergisi, 19(2), (s: 301-312).
  • MCKERCHER, B. ve CROS, H. (2002). Cultural Tourism: The Partnership Between Tourism and Cultural Heritage Management. Binghampton: Routledge.
  • MCKERCHER, B., HO, S.Y. ve CROS, H. (2005). Relationship Between Tourism and Cultural Heritage Management: Evidence from Hong Kong. Tourism Management, 26, (s: 539-548).
  • ÖLÇER ÖZÜNEL, E. (2011). Kültür Turizminde Yöresel ve Otantik Olanı Sorgulamak ve Tüketilmiş Mekânları Yeniden Üretmek Üzerine. Turkish Studies, 6(4), (s: 255-262).
  • PARK, H. (2010). Heritage Tourism. Annals of Tourism Research, 37 (1), (s: 116- 135).
  • SMITH, M.K. (2003). Issues in Cultural Tourism Studies. London: Routledge.
  • TIMOTHY, D. J. ve BOYD, S. W. (2003). Heritage Tourism. Harlow: Printice Hall.
  • UÇKAN, Y.O. ve UÇKAN, E. (2004). Tarihi Kent Dokularının Korunması ve Geleceğe Taşınmasında Bir Örnek Olarak Eskişehir Odunpazarı Kentsel Siti. Birinci Uluslararası Dünden Bugüne Eskişehir Sempozyumu Bildiri Kitabı. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi, (s: 447-461).
  • USLU, A. ve KİPER, T. (2006). Turizmin Kültürel Miras Üzerine Etkileri: Beypazarı/Ankara Örneğinde Yerel Halkın Farkındalığı. Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi, 3(3), (s: 305-314).
  • YASİN, M. (2005). Kentsel Dönüşüm Uygulamalarının Hukuksal Boyutu. TBB Dergisi, 60, (s: 105-138).
  • YÜKSEL, İ. (2002). Şifalı Frigya - Peri Bacaları Kaya Yerleşimleri. Afyonkarahisar: Afyon Kocatepe Üniversitesi Eğitim Sağlık ve Bilimsel Araştırma Vakfı Yayını. İNTERNET KAYNAKLARI
  • http://www.eskisehirkentrehberi.com/eskisehir-gezilecek-yerler/8-odunpazari- evleri.html (Erişim Tarihi: 02.05.2012)
  • http://www.eskisehirkulturturizm.gov.tr/belge/1-78921/bakanligimiz-muze-ve- orenyerleri.html (Erişim Tarihi: 07.05.2012)
  • http://www.voyagerbook.com/tr/iller/26/26.asp (Erişim Tarihi: 02.05.2012)
  • http://www.dobgm.gov.tr/opera2009/pdf/eskisehir.pdf (Erişim Tarihi: 15.04.2012)
  • http://www.resmigazete.gov.tr/ (Erişim Tarihi: 18.04.2012)
  • http://www.vgm.gov.tr/sayfa.aspx?Id=32 (Erişim tarihi: 13.05.2012)
  • http://teftis.kulturturizm.gov.tr/Eklenti/1279,muserrefcanpdf.pdf?0 (Erişim Tarihi: 13.04.2012)

THE ROLE OF PUBLIC INSTITUTIONS IN PROTECTION OF ESKİŞEHİR’S CULTURAL HERITAGE

Yıl 2012, Cilt: 4 Sayı: 2, 69 - 88, 31.07.2012

Öz

The purpose of this study is to research and evaluate the role which municipalities and Cultural Heritage Preservation Board play in the preservation of cultural heritage assets and the projects they are planning to carry out in the short, medium and long term as well as cultural assets they have preserved until now. In this study, qualitative research method was used and the data was gathered by applying unstructured interview technique. Interviews, every one of which lasts 25-30 minutes, were carried out with four experts from related state institutions in May 2012. The data gathered was analyzed by using basic descriptive analysis method. Upon completion of the study it was found that it is necessary to carry out legal regulations in order to prevent the disagreements among the institutions, about identification, renovation and preservation of cultural heritage assets, which arise from loopholes in the legal system and work-role ambiguity. It is concluded that it is necessary to eliminate their financial problems and to make legal guarantee regarding this financial support in order for the experts who work in related offices to run their work under better conditions to identify, renovate and preserve the assets in a broader sense, It is also suggested that there be a cultural heritage provincial directorate in every city where at least an art historian, archeologist, city planner, restorator architect, civil engineer, environmental engineer, tourism professional, and a sociologist should work in order to work efficiently.

Kaynakça

  • AKOĞLAN KOZAK, M. ve BAHÇE, A. S. (2009). Özel İlgi Turizmi. Ankara: Detay Yayıncılık.
  • ALİAĞAOĞLU, A. (2004). Sosyo-Kültürel Miras Turizmi ve Türkiye’den Örnekler. 33/825/10465.pdf (Erişim Tarihi: 12.05.2012) adres:
  • http://dergiler.ankara.edu.tr/dergiler/
  • AŞILIOĞLU, F. ve MEMLÜK, Y. (2010). Frig Vadisi Kültür Mirası Alanlarının Belirlenmesi ve Değerlendirilmesi. Ankara Üniversitesi Çevre Bilimleri Dergisi, 2: 185-186.
  • AYGAN, H. M. (2011). Kültürel Mirası Korumada Katılımcılık. Vakıflar Dergisi, 35, (s:191-213).
  • BAYKAL, B. ve UÇKAN, E. (2010). Kültürel Miras Mevzuatı. Kültürel Miras Yönetimi (Ed: M. Çakır). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Yayınları, (s: 74-94).
  • COŞKUN, M. (2005). Son Dönemlerde Çıkartılan Yasalar Çerçevesinde Türkiye’de Doğal, Tarihi ve Kültürel Değerlerin Korunmasında Yerel Yönetimlerin Değişen Rolleri. TMMOB Şehir Plancıları Odası Yayını (31), (s: 42-49).
  • ÇETİN, T. (2010). Cumalıkızık Köyünde Kültürel Miras ve Turizm Algısı. Milli Folklor, 22(87), (s:181-190).
  • DAĞISTAN ÖZDEMİR, M. (2005). Türkiye’de Kültürel Mirasın Korunmasına Kısa Bir Bakış. TMMOB Şehir Plancıları odası Yayını, 35(1), (s:20-26).
  • DURUKAN, İ. (2004). Yapı, Yetki ve İşleyiş Açısından Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kurullarının Tarihsel Gelişimi. Ç.Ü. Müh. Mim. Fak. Dergisi, 19(2), (s: 301-312).
  • MCKERCHER, B. ve CROS, H. (2002). Cultural Tourism: The Partnership Between Tourism and Cultural Heritage Management. Binghampton: Routledge.
  • MCKERCHER, B., HO, S.Y. ve CROS, H. (2005). Relationship Between Tourism and Cultural Heritage Management: Evidence from Hong Kong. Tourism Management, 26, (s: 539-548).
  • ÖLÇER ÖZÜNEL, E. (2011). Kültür Turizminde Yöresel ve Otantik Olanı Sorgulamak ve Tüketilmiş Mekânları Yeniden Üretmek Üzerine. Turkish Studies, 6(4), (s: 255-262).
  • PARK, H. (2010). Heritage Tourism. Annals of Tourism Research, 37 (1), (s: 116- 135).
  • SMITH, M.K. (2003). Issues in Cultural Tourism Studies. London: Routledge.
  • TIMOTHY, D. J. ve BOYD, S. W. (2003). Heritage Tourism. Harlow: Printice Hall.
  • UÇKAN, Y.O. ve UÇKAN, E. (2004). Tarihi Kent Dokularının Korunması ve Geleceğe Taşınmasında Bir Örnek Olarak Eskişehir Odunpazarı Kentsel Siti. Birinci Uluslararası Dünden Bugüne Eskişehir Sempozyumu Bildiri Kitabı. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi, (s: 447-461).
  • USLU, A. ve KİPER, T. (2006). Turizmin Kültürel Miras Üzerine Etkileri: Beypazarı/Ankara Örneğinde Yerel Halkın Farkındalığı. Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi, 3(3), (s: 305-314).
  • YASİN, M. (2005). Kentsel Dönüşüm Uygulamalarının Hukuksal Boyutu. TBB Dergisi, 60, (s: 105-138).
  • YÜKSEL, İ. (2002). Şifalı Frigya - Peri Bacaları Kaya Yerleşimleri. Afyonkarahisar: Afyon Kocatepe Üniversitesi Eğitim Sağlık ve Bilimsel Araştırma Vakfı Yayını. İNTERNET KAYNAKLARI
  • http://www.eskisehirkentrehberi.com/eskisehir-gezilecek-yerler/8-odunpazari- evleri.html (Erişim Tarihi: 02.05.2012)
  • http://www.eskisehirkulturturizm.gov.tr/belge/1-78921/bakanligimiz-muze-ve- orenyerleri.html (Erişim Tarihi: 07.05.2012)
  • http://www.voyagerbook.com/tr/iller/26/26.asp (Erişim Tarihi: 02.05.2012)
  • http://www.dobgm.gov.tr/opera2009/pdf/eskisehir.pdf (Erişim Tarihi: 15.04.2012)
  • http://www.resmigazete.gov.tr/ (Erişim Tarihi: 18.04.2012)
  • http://www.vgm.gov.tr/sayfa.aspx?Id=32 (Erişim tarihi: 13.05.2012)
  • http://teftis.kulturturizm.gov.tr/Eklenti/1279,muserrefcanpdf.pdf?0 (Erişim Tarihi: 13.04.2012)
Toplam 27 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Diğer ID JA43ZR72AT
Bölüm Derleme Makale
Yazarlar

Emrullah Tören

Nazmi Konak

Gül Nur Demiral

Yayımlanma Tarihi 31 Temmuz 2012
Yayımlandığı Sayı Yıl 2012Cilt: 4 Sayı: 2

Kaynak Göster

APA Tören, E., Konak, N., & Demiral, G. N. (2012). ESKİŞEHİR’İN KÜLTÜREL MİRAS VARLIKLARININ KORUNMASINDA KAMU KURUMLARININ ROLÜ. Aksaray Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 4(2), 69-88.
AMA Tören E, Konak N, Demiral GN. ESKİŞEHİR’İN KÜLTÜREL MİRAS VARLIKLARININ KORUNMASINDA KAMU KURUMLARININ ROLÜ. ASÜ İİBF Dergisi. Temmuz 2012;4(2):69-88.
Chicago Tören, Emrullah, Nazmi Konak, ve Gül Nur Demiral. “ESKİŞEHİR’İN KÜLTÜREL MİRAS VARLIKLARININ KORUNMASINDA KAMU KURUMLARININ ROLÜ”. Aksaray Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi 4, sy. 2 (Temmuz 2012): 69-88.
EndNote Tören E, Konak N, Demiral GN (01 Temmuz 2012) ESKİŞEHİR’İN KÜLTÜREL MİRAS VARLIKLARININ KORUNMASINDA KAMU KURUMLARININ ROLÜ. Aksaray Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi 4 2 69–88.
IEEE E. Tören, N. Konak, ve G. N. Demiral, “ESKİŞEHİR’İN KÜLTÜREL MİRAS VARLIKLARININ KORUNMASINDA KAMU KURUMLARININ ROLÜ”, ASÜ İİBF Dergisi, c. 4, sy. 2, ss. 69–88, 2012.
ISNAD Tören, Emrullah vd. “ESKİŞEHİR’İN KÜLTÜREL MİRAS VARLIKLARININ KORUNMASINDA KAMU KURUMLARININ ROLÜ”. Aksaray Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi 4/2 (Temmuz 2012), 69-88.
JAMA Tören E, Konak N, Demiral GN. ESKİŞEHİR’İN KÜLTÜREL MİRAS VARLIKLARININ KORUNMASINDA KAMU KURUMLARININ ROLÜ. ASÜ İİBF Dergisi. 2012;4:69–88.
MLA Tören, Emrullah vd. “ESKİŞEHİR’İN KÜLTÜREL MİRAS VARLIKLARININ KORUNMASINDA KAMU KURUMLARININ ROLÜ”. Aksaray Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, c. 4, sy. 2, 2012, ss. 69-88.
Vancouver Tören E, Konak N, Demiral GN. ESKİŞEHİR’İN KÜLTÜREL MİRAS VARLIKLARININ KORUNMASINDA KAMU KURUMLARININ ROLÜ. ASÜ İİBF Dergisi. 2012;4(2):69-88.