Derleme
Yıl 2018,
Cilt: 10 Sayı: 3, 19 - 30, 29.09.2018
Öz
Kaynakça
- Aroney, N. (2007). Subsıdıarıty, Federalısm And The BestConstıtutıon: Thomas Aquınas On Cıty, Provınce And Empıre. Law and Philosophy. 26, 161-228. Assamblee Des Regions d’Europe. “Defınıtıon Of The Subsıdıarıty Prıncıple By The Commıssıon. 11 Eylül 2009 tarihinde http://www.aer.eu/fr/themes-majeurs/subsidiarity.html. sayfasından erişilmiştir.Aydemir: R. (2000). Avrupa Yerel Yönetimler Özerklik Şartının Işığı Altında Türk Yerel Yönetimleri. Yerel Gündem. 2 (8). 43-56.Beer: (1986). The Rule of the Wise and Holy: Hierarchy in the Thomistic System. Political Theory. 14 (3). 391- 394.Bezci, B. ve B. Coşkun. Avrupa Birliği ve Sübzidiarite İlkesi: İlkenin AB’de Uygulanması ve Türkiye Üzerine Bir Değerlendirme. Çağdaş Yerel Yönetimler. 6 (3). 5-27.Canatan, B. (2001). Yerellik İlkesi. Ankara: Galeri Kültür Yayınevi. Carozza, P. G. (2003). Subsıdıarıty as a Structural Prıncıple of Internatıonal Human Rıghts Law. The Amerıcan Journal Of Internatıonal Law. 97 (38). 38-79.Coşkun, G. B. (2007). Althusius ve Yerindenlik İlkesinin Kökenleri. İ.Ü. Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi. 37. 1-16.Council Of Europe. (1985). Eurodpen Charter Of Local Self-Government. European Treaty Series – No : 122. Strasbourg, 15.X. 8.Cullen, B. (2000). The Principle of Subsidiarity and the Governance of Schools. Education 2020 A Millennium Vision. Issues and Ideas for the Future of Education in Northern Ireland. Edited by John Gardner and Ruth Leitch. Graduate School of Education Queen’s University Belfast. 72-77 D'Atena, Antonio. Subsıdıarıty And Dıvısıon Of Competencıes Between European Unıon, Itsmember States And Theır Regıons. Rome. 16 Eylül 2009 tarihinde http://www.ecln.net/elements/conferences/bookrome/datena.pdf. Sayfasından erişilmiştir 135-140.Delcamp, A. (1995). Hizmette Yerellik (Subsidiyarite) İlkesinin Tanımı ve Sınırları. Avrupa Konseyi Yerel ve Bölgesel Yönetimler Yönlendirme Komitesi (CDRL). Ankara: Mahalli İdareler Genel Müdürlüğü Yayınları.Eddıson, T. (1990). Batı Avrupa ve Kuzey Amerika’da Yerel Yönetim: Son 60 Yıldaki Gelişmeler. Türk Belediyeciliğinde 60. Yıl. Uluslararası Sempozyum Ankara 23-24 Kasım 1990 Bildiri ve Tartışmaları. Ankara: IULA. 243-257.Forges, J. M. de. (1992). “Droit Administratif”. Fransa’da Merkezi İdare ve Yerel Yönetimlere Toplu Bakış. (Çev.Ahmet Özer). Türk İdare Dergisi. 396. 25-52.İktisadi Kalkınma Vakfı. “Subsidiarité (Yetki İkamesi) (Subsidiarity Principle)”. 11 Eylül 2017 tarihinde http://www.ikv.org.tr/sozluk2.php?ID=1239. sayfasından erişilmiştir.Kayıkçı S. (2003). 1982 Reform Yasası Sonrası Fransa’da Yerel Yönetimler ve Yerel Özerklik Şartı. Çağdaş Yerel Yönetimler. 12 (3). 22-47.Keleş, R. (1995). Hizmette Halka Yakınlık (subsidiarity) İlkesi ve Yerel Yönetimler. Çağdaş Yerel Yönetimler, 16 (1). 3-14.Köse, T. (2017). Çözüm Sürecinin Yükseliş ve Düşüşü, Türkiye Ortadoğu Çalışmaları Dergisi. 4 (1). 13-40.Kuklis, P. (2000). The Principle of Subsidiarity. Director, Legislative Department, Office of the National Council of the Slovak Republic. 13 Eylül 2016 tarihinde http://www1.worldbank.org/wbiep/decentralization/FDIReadings/untitl3.htm. sayfasından erişilmiştir.Locatelli, R. Bölgesel Otoriteler ve Avrupa’da bölgeselleşme. 16 Ekim 2009 tarihinde http://ipc.sabanciuniv.edu/tr/ArastirmaAlanlari/documents/RinaldoLocatelli.pdf. sayfasından erişilmiştir. 1-18.Maltoni, A. (2002). The Principle of Subsidiarity in Italy: Its Meaning As A Horizontal Principle And Its Recent Constitutional Recognition. The International Journal. 4 (4) 1-6.Nadaroğlu, H. Mahalli İdareler. 3.Baskı. İstanbul: Beta Yayınevi.Nalbant, A. (2012). Üniter Devlet: Bölgeselleşmeden Küreselleşmeye. 2. Baskı, İstanbul: Oniki Levha Yayıncılık.Parlak, B. M. Z. (2008). Sobacı ve M. Ökmen “The Evaluatıon Of Restructured Local Governments In Turkey Wıthın The Context Of The European Charter On Local Self-Government”. Ankara Law Review (Ankara Hukuk Dergisi). 5 (1). 23-52. Sobacı, M. Z. (2015). Türkiye’nin Avrupa Yerel Yönetimler Özerklik Şartı’na Uyumu: Özerklik Miti SETA Raporu. İstanbul: SETA Yayınları.Şahin, Ü. (2016). Türkiye’de Kamuya Ait Binaların Yönetiminde Etkinlik Sorunu: Ankara İlindeki Kamu Binaları Üzerine Nitel Bir Araştırma. Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayımlanmamış Doktora Tezi. Türkiye ve Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsü Kamu Yönetimi Araştırması Genel Rapor. (1991). Yayın No:238. Ankara: Devlet İstatistik Enstitüsü Matbaası. Valtchev, D. (2002). Working Group I on the Principle of Subsidiarity. Member of Bulgarian Parliament, to the Convention Working Group on Subsidiarity. The European Conventıon. Brussels. 1-4.Vesperini, G. Regional and Local government in Italy: an overview. Università degli studi della Tuscia, Viterbo – Italy. 17 Ekim 2009 tarihinde http://www.irpa.eu/public/File/Articoli/vesperinig.pdf sayfasından erişilmiştir. 1-24.Vischer, R. K. (2001). Subsidiarty As a Principle of Governance: Beyond Devolution. Indiana Law Review. 35 (103). 103-142.Warleigh, A. (2002). Subsidiarity, Research Briefing Paper for the Northern Ireland Review of Public Administration. 12 Ekim 2009 tarihinde http://www.rpani.gov.uk/subsidiarity.pdf. Sayfasından erişilmiştir. Yeter, E. (1996). Avrupa Yerel Yönetimler Özerklik Şartı Karşısında Türkiye: Anayasa ve İlgili Yasalarda Durum. Çağdaş Yerel Yönetimler. 5 (1). 3-13.Zeyrekli: ve R. Ekizceleroğlu, (2007). Avrupa Birliği Bağlamında Hizmette Yerellik (Subsidiarite) İlkesi ve İlkenin Türkiye Açısından Ele Alınışı. Çağdaş Yerel Yönetimler. 16 (3). 19.
Halka En Yakın Hizmetlerin Etkin Sunulması Kapsamında Subsidiarity (Yerellik) İlkesi ve Türk Kamu Yönetimi Üzerine Bir Değerlendirme
Öz
Yerel
yönetimler, halka en yakın hizmetleri sunan ve önemi çok eski tarihlere dayanan
yönetim birimleridir. Birey için barınma, ulaşım, temizlik, çevre düzenlemesi,
sosyal yardımlar, kültür vb. temel hizmetler yerel yönetimler tarafından
sunulmaktadır. Çağdaş kamu yönetimi anlayışında yerel hizmetleri sunarken
hizmetin boyutunun yerel imkânlar ile sağlanmasına öncelik verilmesi, eğer
çözülemiyorsa merkezi yönetim tarafından hizmetin sunulması esas olmalıdır. Bu
anlamda ortak sıkıntıların paylaşılması ve giderilmeye çalışılması yerel
yönetimleri daha anlamlı hale getirmektedir. İşte Subsidiarty (Yerellik) ilkesi
hizmetin kamuya en yakın olan yönetim birimi tarafından sunulması olarak
tanımlanmaktadır. Ülkemiz açısından özellikle Cumhurbaşkanlığı Hükümet
Sistemine geçilmekle birlikte devlet teşkilat yapısında önemli değişiklikler
olacağı aşikârdır. Yerel yönetimlerin yapılacak düzenlemelerde önemli bir
değerlendirme alanı olacağı düşünülmektedir. Bu çalışma ile hizmetin
sunulmasında subsidiarity ilkesinin kavramsal ve teorik arka planını
açıkladıktan sonra, subsidiarity ilkesi ile Türkiye’de uygulanabilirliğine
ilişkin değerlendirmeler sunulacaktır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Aroney, N. (2007). Subsıdıarıty, Federalısm And The BestConstıtutıon: Thomas Aquınas On Cıty, Provınce And Empıre. Law and Philosophy. 26, 161-228. Assamblee Des Regions d’Europe. “Defınıtıon Of The Subsıdıarıty Prıncıple By The Commıssıon. 11 Eylül 2009 tarihinde http://www.aer.eu/fr/themes-majeurs/subsidiarity.html. sayfasından erişilmiştir.Aydemir: R. (2000). Avrupa Yerel Yönetimler Özerklik Şartının Işığı Altında Türk Yerel Yönetimleri. Yerel Gündem. 2 (8). 43-56.Beer: (1986). The Rule of the Wise and Holy: Hierarchy in the Thomistic System. Political Theory. 14 (3). 391- 394.Bezci, B. ve B. Coşkun. Avrupa Birliği ve Sübzidiarite İlkesi: İlkenin AB’de Uygulanması ve Türkiye Üzerine Bir Değerlendirme. Çağdaş Yerel Yönetimler. 6 (3). 5-27.Canatan, B. (2001). Yerellik İlkesi. Ankara: Galeri Kültür Yayınevi. Carozza, P. G. (2003). Subsıdıarıty as a Structural Prıncıple of Internatıonal Human Rıghts Law. The Amerıcan Journal Of Internatıonal Law. 97 (38). 38-79.Coşkun, G. B. (2007). Althusius ve Yerindenlik İlkesinin Kökenleri. İ.Ü. Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi. 37. 1-16.Council Of Europe. (1985). Eurodpen Charter Of Local Self-Government. European Treaty Series – No : 122. Strasbourg, 15.X. 8.Cullen, B. (2000). The Principle of Subsidiarity and the Governance of Schools. Education 2020 A Millennium Vision. Issues and Ideas for the Future of Education in Northern Ireland. Edited by John Gardner and Ruth Leitch. Graduate School of Education Queen’s University Belfast. 72-77 D'Atena, Antonio. Subsıdıarıty And Dıvısıon Of Competencıes Between European Unıon, Itsmember States And Theır Regıons. Rome. 16 Eylül 2009 tarihinde http://www.ecln.net/elements/conferences/bookrome/datena.pdf. Sayfasından erişilmiştir 135-140.Delcamp, A. (1995). Hizmette Yerellik (Subsidiyarite) İlkesinin Tanımı ve Sınırları. Avrupa Konseyi Yerel ve Bölgesel Yönetimler Yönlendirme Komitesi (CDRL). Ankara: Mahalli İdareler Genel Müdürlüğü Yayınları.Eddıson, T. (1990). Batı Avrupa ve Kuzey Amerika’da Yerel Yönetim: Son 60 Yıldaki Gelişmeler. Türk Belediyeciliğinde 60. Yıl. Uluslararası Sempozyum Ankara 23-24 Kasım 1990 Bildiri ve Tartışmaları. Ankara: IULA. 243-257.Forges, J. M. de. (1992). “Droit Administratif”. Fransa’da Merkezi İdare ve Yerel Yönetimlere Toplu Bakış. (Çev.Ahmet Özer). Türk İdare Dergisi. 396. 25-52.İktisadi Kalkınma Vakfı. “Subsidiarité (Yetki İkamesi) (Subsidiarity Principle)”. 11 Eylül 2017 tarihinde http://www.ikv.org.tr/sozluk2.php?ID=1239. sayfasından erişilmiştir.Kayıkçı S. (2003). 1982 Reform Yasası Sonrası Fransa’da Yerel Yönetimler ve Yerel Özerklik Şartı. Çağdaş Yerel Yönetimler. 12 (3). 22-47.Keleş, R. (1995). Hizmette Halka Yakınlık (subsidiarity) İlkesi ve Yerel Yönetimler. Çağdaş Yerel Yönetimler, 16 (1). 3-14.Köse, T. (2017). Çözüm Sürecinin Yükseliş ve Düşüşü, Türkiye Ortadoğu Çalışmaları Dergisi. 4 (1). 13-40.Kuklis, P. (2000). The Principle of Subsidiarity. Director, Legislative Department, Office of the National Council of the Slovak Republic. 13 Eylül 2016 tarihinde http://www1.worldbank.org/wbiep/decentralization/FDIReadings/untitl3.htm. sayfasından erişilmiştir.Locatelli, R. Bölgesel Otoriteler ve Avrupa’da bölgeselleşme. 16 Ekim 2009 tarihinde http://ipc.sabanciuniv.edu/tr/ArastirmaAlanlari/documents/RinaldoLocatelli.pdf. sayfasından erişilmiştir. 1-18.Maltoni, A. (2002). The Principle of Subsidiarity in Italy: Its Meaning As A Horizontal Principle And Its Recent Constitutional Recognition. The International Journal. 4 (4) 1-6.Nadaroğlu, H. Mahalli İdareler. 3.Baskı. İstanbul: Beta Yayınevi.Nalbant, A. (2012). Üniter Devlet: Bölgeselleşmeden Küreselleşmeye. 2. Baskı, İstanbul: Oniki Levha Yayıncılık.Parlak, B. M. Z. (2008). Sobacı ve M. Ökmen “The Evaluatıon Of Restructured Local Governments In Turkey Wıthın The Context Of The European Charter On Local Self-Government”. Ankara Law Review (Ankara Hukuk Dergisi). 5 (1). 23-52. Sobacı, M. Z. (2015). Türkiye’nin Avrupa Yerel Yönetimler Özerklik Şartı’na Uyumu: Özerklik Miti SETA Raporu. İstanbul: SETA Yayınları.Şahin, Ü. (2016). Türkiye’de Kamuya Ait Binaların Yönetiminde Etkinlik Sorunu: Ankara İlindeki Kamu Binaları Üzerine Nitel Bir Araştırma. Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayımlanmamış Doktora Tezi. Türkiye ve Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsü Kamu Yönetimi Araştırması Genel Rapor. (1991). Yayın No:238. Ankara: Devlet İstatistik Enstitüsü Matbaası. Valtchev, D. (2002). Working Group I on the Principle of Subsidiarity. Member of Bulgarian Parliament, to the Convention Working Group on Subsidiarity. The European Conventıon. Brussels. 1-4.Vesperini, G. Regional and Local government in Italy: an overview. Università degli studi della Tuscia, Viterbo – Italy. 17 Ekim 2009 tarihinde http://www.irpa.eu/public/File/Articoli/vesperinig.pdf sayfasından erişilmiştir. 1-24.Vischer, R. K. (2001). Subsidiarty As a Principle of Governance: Beyond Devolution. Indiana Law Review. 35 (103). 103-142.Warleigh, A. (2002). Subsidiarity, Research Briefing Paper for the Northern Ireland Review of Public Administration. 12 Ekim 2009 tarihinde http://www.rpani.gov.uk/subsidiarity.pdf. Sayfasından erişilmiştir. Yeter, E. (1996). Avrupa Yerel Yönetimler Özerklik Şartı Karşısında Türkiye: Anayasa ve İlgili Yasalarda Durum. Çağdaş Yerel Yönetimler. 5 (1). 3-13.Zeyrekli: ve R. Ekizceleroğlu, (2007). Avrupa Birliği Bağlamında Hizmette Yerellik (Subsidiarite) İlkesi ve İlkenin Türkiye Açısından Ele Alınışı. Çağdaş Yerel Yönetimler. 16 (3). 19.
Toplam 1 adet kaynakça vardır.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Siyaset Bilimi |
| Bölüm | Derleme Makale |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 29 Eylül 2018 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018Cilt: 10 Sayı: 3 |
